ฮ่องกง
1712 คำ
“เตรียมของพร้อมแล้วใช่ไหม”
วันต่อมา มอเฟียสที่ต้องไปทำงานที่ฮ่องกงก็เดินทางมาถึงเครื่องบินส่วนตัวเป็นที่เรียบร้อย ก่อนจะเดินขึ้นเครื่องไปโดยมีพวกลูกน้องอีกเป็นขบวนเดินตามขึ้นไป การออกไปทำงานในแต่ละครั้งนั้น ชายหนุ่มไม่เคยคิดว่าจะมีชีวิตรอดกลับมาเลยสักรั้ง เพราะอยู่ในวงการนี้ เขาต้องเอาชีวิตมาเดิมพันแทบทุกย่างก้าว ครั้นจะขอถอนตัวก็คงเป็นไม่ได้เสียแล้ว เพราะเขาดันถลำลึกเข้ามามากมายขนาดนี้แล้ว
“คุณป้าคะ สวัสดีค่ะ”
เสียงทักทายสดใสดังขึ้นพร้อมกับร่างบางสุดแสนระหงราวกับนางแบบเซ็กซี่ของนิตยสารชื่อดังเดินเข้ามาก่อนจะส่งยิ้มไปให้กับมัลลิกาอย่างแสนดีอกดีใจ ส่วนทางด้านมัลลิกานั้นก็หันไปมองอย่างชื่นชมดีใจไม่แพ้กัน
เฟรยา เป็นหญิงสาวที่เพียบพร้อมไปด้วยทรัพย์สมบัติและรูปสมบัติ ถึงแม้จะดูแรงๆไม่ค่อยสนใจคนรอบข้าง แถมเอาแต่ใจเป็นที่หนึ่ง แต่หญิงสาวกลับเป็นที่รักของใครหลายๆคน ด้วยเธอเป็นคนจริงใจ ไม่เคยเสแสร้ง เหมือนกับมารดาของเธอ มัลลิกานั้นเป็นเพื่อนกับมารดาของหญิงสาวตรงหน้า ก่อนที่เพื่อนของเธอจะอายุสั้น ทิ้งให้ลูกๆและสามีใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันโดยปราศจากมารดา เธอเฝ้าคอยดูแลลูกๆของเพื่อนมาโดยตลอด ที่เฟรยาเป็นอย่างนั้นเพราะเป็นลูกสาวคนเล็กของบ้าน ซึ่งทั้งบ้านมีแต่พี่ชาย ทุกคนจึงทั้งรักทั้งเอาใจใส่น้องสาวจนเฟรยากลายเป็นคนที่เอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้
“ร้อนไหมลูก ป้าขอโทษที่นัดออกมาอีก”
“ไม่เป็นไรค่ะ เจอคุณป้าบ่อยๆหนูจะได้หายคิดถึงไงคะ”
เฟรยาเอ่ยออกมา ทำเอามัลลิกาแทบยิ้มแก้มปริกับคำออดอ้อนของคนตรงหน้า ก่อนที่เฟรยาจะนั่งลงฝั่งตรงข้าม และอาหารก็เริ่มทยอยมาเสิร์ฟ ทั้งสองทานไปคุยกันไปจนอิ่ม มัลลิกาก็เริ่มเข้าเรื่องที่นัดมาวันนี้
“หนูเฟย์ คือว่าป้าอยากคุยเรื่องที่เราคุยกันวันก่อน คือป้ามีลูกชายอีกคน เป็นฝาแฝดกับตาแบล็ก ป้าน่ะอยากได้หนูเฟย์มาเป็นลูกสะใภ้ของป้าจริงๆนะ ถ้าไม่ดูน่าเกลียด หนูเฟย์จะยอมคบกับลูกชายอีกคนของป้าได้ไหม”
มัลลิกาลองพูดออกมาเพื่อดูเชิงของเฟรยา ส่วนทางด้านเฟรยานั้น ได้แต่มองมัลลิกาอย่างคิดทบทวน เธอยอมรับว่าถูกใจมอเฟียสอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน
“ไม่หรอกค่ะคุณป้า เฟย์ไม่ถอดใจง่ายๆหรอกคะ ยังไงลูกชายคนโตของคุณป้าก็ต้องเป็นของเฟย์ แต่เฟย์อยากจะให้คุณป้าช่วยและคอยสนับสนุนเฟย์ได้ไหมคะ”
พอได้ยินในสิ่งที่เฟรยาพูด มัลลิกาก็ชะงักไปนิดหน่อย ก่อนจะเผยยิ้มกว้างออกมาทันที นี่สิคนที่จะมาเคียงคู่มอเฟียสได้
“ได้สิ จะให้ป้าช่วยอะไรก็บอกมาเลย ป้ายินดีช่วยเต็มที่ ถ้าได้หนูเฟย์มาเป็นลูกสะใภ้”
จากนั้นสองสาวเล็กสาวใหญ่ก็นั่งทานอาหารไปคุยกันไป โดยมีเฟรยาเป็นคนเจื้อยแจ้วไม่หยุดหย่อนจนมัลลิกาอดมองแล้วยิ้มตามไม่ได้
“นายครับ พอดีผับที่กำลังจะเปิดตัวมีปัญหาครับ”
เสียงลูกน้องของมอเฟียสเอ่ยขึ้น ทันทีที่ขาเขาแตะถึงพื้นฮ่องกง เขาก็ต้องมีเรื่องให้ปวดหัวเสียแล้ว เพราะการมาของเขาในครั้งนี้นั้น ก็เพื่อมาเปิดตัวผับแห่งใหม่ ที่จะเปิดตัวในอาทิตย์หน้า
“อืม เดี๋ยวให้คนเตรียมรถฉันจะไปดูตอนนี้เลย”
เมื่อได้รับคำสั่ง พวกลูกน้องอีกเป็นขบวนรีบพากันแยกย้ายออกไปทันที ไม่นานมาเฟียหนุ่มก็เดินทางมาถึง คารอส ผับและกาสิโนแห่งใหม่ที่รวบทั้งของถูกกฎหมายและผิดกฎหมายเอาไว้ในที่เดียว ซึ่งที่นี่จะถือเป็นผับและกาสิโนที่ใหญ่ที่สุดในเกาะฮ่องกงถ้าถูกเปิดตัวขึ้นมา จึงทำให้พวกเจ้าถิ่นหรือแม้กระทั่งพวกนักธุรกิจเล็กๆที่ได้รับผลกระทบต่างไม่ค่อยพอใจ และพยายามจะหาทางกลั่นแกล้งไม่ให้เปิดตัวได้เหมือนอย่างตอนนี้
“เมื่อวานมีมาเฟียเจ้าถิ่นเข้ามาก่อกวนในร้านที่ถูกเตรียมทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว จนเละแทบจะต้องเปลี่ยนของข้างในใหม่หมด แต่อีกแค่ไม่กี่วันที่นี่จะเปิดตัว ผมเกรงว่ามันจะไม่...”
“ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้ ถึงจะเหลือเวลาอีกแค่วันเดียว แกต้องไปคิดมาว่าจะทำยังไงให้ร้านเปิดทัน เพราะถ้าไม่อย่างนั้นเตรียมรับผลที่ตามมาได้เลย”
เสียงเยือกเย็นของมอเฟียสเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปดูความเสียหายในร้าย ทิ้งให้ผู้จัดการร้านยืนนิ่งงันสั่นไปทั้งตัว เพราะรู้กิติศัพท์ของมาเฟียหนุ่มดี
มอเฟียสมองดูขยะกองโตตรงหน้า พลางสำรวจความเสียหายพร้อมทั้งประเมินค่าใช้จ่ายที่กำลังจะเกิดขึ้น
“ไปบอกให้คนเตรียมรถ ฉันจะไปทวงค่าเสียหาย”
มอเฟียสบอกออกมา ก่อนจะเดินหันหลังออกไปจากร้านทันที ไม่นาน ขบวนรถเกือบสิบคันก็มาจอดลงตรงหน้าคาสิโน ที่ถือได้ว่ามีชื่อเสียงของเกาะฮ่องกง มอเฟียสเดินออกมาด้วยท่าทางนิ่งขรึม ทำเอาผู้คนแถวนั้นอดมองตามไม่ได้
“คาสิโนของเรารับเฉพาะสมาชิกเท่านั้น ถ้าอยากเข้าไปสมัครตรงโน้น”
เสียงคนคุมคาสิโนเอ่ยขึ้น แต่ไม่นานก็ต้องลงไปนอนสลบเหมือนอยู่กับพื้น เมื่อมอเฟียสหมดความอดทน ปล่อยหมัดใส่หน้าทีเดียวถึงกับหลับกลางอากาศ จากนั้น หน้าผับก็เริ่มวุ่นวาย เมื่อมีพวกพนักงานในคาสิโน วิ่งกรูออกมา
อ๊าก!!!! อ็อก!!! เอื๊อก!!!
เสียงต้อสู้กันดังขึ้นไม่หยุดหย่อน ก่อนที่จะตามมาด้วยเสียงลูกกระสุนสาดใส่กันแบบไม่เกรงกลัวกฎหมาย เพราะรู้ดีว่ากฎหมายไม่สามารถทำอะไรพวกตนได้
“ลูกพี่แกอยู่ไหน”
เสียงมอเฟียสถามขึ้นเมื่ออีกฝั่งเป็นฝ่ายเพรี่ยงพร้ำลงไปนอนเจ็บและตายอยู่เกลื่อนพื้น ก่อนที่พวกลูกน้องในผับจะรีบชี้เข้าไปด้านใน ซึ่งมีลูกพี่ของตนกำลังทำงานอยู่ด้านใน เมื่อทางเปิดโล่ง มอเฟียสและลูกน้องอีกนับสิบก็เดินเข้าไป เพื่อที่จะชำระความกับคนที่มันบังอาจมาทำลายข้าวของในร้านของเขาให้เสียหาย
อ๊อก!!!!
เสียงร้องเจ็บปวดดังขึ้นพร้อมกับร่างใหญ่ของลูกน้องกระเด็นผ่านประตูห้องทำงานเข้ามา ทำเอา ลู่ฟาง หัวหน้าแก็งมาเฟียของกาสิโนแห่งนี้พร้อมด้วยตำแหน่งเจ้าของถึงกับตกใจรีบลุกขึ้นถอยห่างแทบไม่ทัน ก่อนจะมองมาที่หน้าประตูห้องทำงานอย่างเดือดดาล
“มึงเป็นใครวะ!!!! กล้ามาทำกับลูกน้องกูอย่างนี้ได้ยังไง เฮ๊ย!!! พวกมึงข้างนอกหายหัวไปไหนหมดว่ะ!!!!”
ลู่ฟางบอกขึ้นพร้อมกับมองทะลุออกไปด้านนอกเรียกหาลูกน้องของตน
“หึหึ ลูกน้องของแกน่ะหรือ ไม่เป็นศพก็คงนอนรอความตายอยู่ด้านนอกกันตอนนี้”
เสียงเรียบเย็นของมอเฟียสบอกขึ้นพร้อมกับขายาวก้าวเดินเข้ามาอย่างเหนือกว่า จนลู่ฟางต้องรีบก้าวถอยหลังไปอย่างเริ่มรู้สึกถึงเค้าลางไม่ดีเสียแล้ว
“แกเป็นใคร แล้วต้องการอะไรจากฉัน ถึงมาทำกับลูกน้องฉันขนาดนี้”
ลู่ฟางเริ่มพูดดีขึ้นมาเมื่อเริ่มรู้สึกถึงอันตรายตรงหน้า
“อยากรู้เหรอ ฉันก็เป็นคนที่จะมาเอาชีวิตแกไง”
มอเฟียสบอกขึ้นพร้อมกับยกปืนในมือเล็งไปที่หัวของร่างอวบอ้วน ทำเอาลู่ฟางที่ไม่มีทางหนีถึงกับสั่นกลัว เขาอยู่วงการนี้มานานแต่ไม่เคยจะมีเลยสักครั้ง ที่ใครจะเข้าถึงตัวเข้าได้มากมายขนาดนี้มาก่อน
“อยะ...อย่า แกต้องการอะไร ฉันไปทำอะไรให้แกห๊ะ!”
ลู่ฟางถามออกมาอย่างอยากรู้ เพราะเท่าที่เขารู้เขาไม่เคยรู้จักผู้ชายตรงหน้ามาก่อน
“คารอส...ฉันเป็นเจ้าของ”
“!!!!!!!”
พอได้ยินชื่อผับที่พึ่งจะเปิดใหม่ ตาเล็กถึงกับเบิกกว้างทันที เพราะเมื่อวานเขาพึ่งให้ลูกน้องเข้าไปก่อกวนที่ผับนั่นอยู่เลย ไม่นึกว่าทุกอย่างจะถูกย้อนกลับเร็วขนาดนี้
“ฉะ...ฉันไม่...”
“ถ้าแกปฏิเสธออกมาแม้แต่คำเดียว รับรองปืนในมือฉันไม่อยู่เฉยแน่”
มอเฟียสบอกพร้อมกับกดปืนลงบนหัวของลู่ฟาง จนลู่ฟางรู้สึกเจ็บไปหมด เขาเคยได้ยินฉายาของมอเฟียสมาบ้าง แต่ไม่นึกว่าจะกล้ามากร่างทำใหญ่โตถึงถิ่นของเขาแบบนี้ หรือว่าเขาคงประเมินชายหนุ่มรุ่นลูกคนนี้น้อยไป
“ฉะ...ฉันขอโทษ ฉะ...ฉันขอโทษแทนพวกลูกน้องของฉันด้วย แกต้องการอะไรว่ามาเลย ฉันยินดีรับผิดชอบทุกอย่าง”
“หึหึหึ”
เมื่อได้ยินคำตอบที่พึงพอใจ มอเฟียสจึงค่อยๆลดปืนลงแล้วเดินมานั่งแทนที่ลู่ฟางอย่างสบายใจ
“รับผิดชอบความเสียหายที่เกิดขึ้นทั้งหมด และห้ามไปยุ่งกับพื้นที่ของฉันอีก ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่มาเจรจาเหมือนครั้งนี้หรอก”
พูดจบมอเฟียสก็ลุกขึ้นเดินออกจากห้องทำงานของลู่ฟางไปทันที ทิ้งให้ลู่ฟางได้แต่ยืนกำหมัดแน่นที่โดนลูบคมขนาดนี้แถมมาเฟียหนุ่มรุ่นลูกยังทิ้งราคาค่าใช้จ่ายที่เขาต้องรับผิดชอบเอาไว้ ซึ่งมันเป็นเงินจำนวนไม่น้อยเลยด้วย
“คอยดูเถอะ ฉันต้องเอาคืนแน่!!!!”
เสียงกัดฟันขู่คำรามดังขึ้นอย่างโกรธแค้น ก่อนจะขยำกระดาษในมือจนมันยับเยินอย่างโกรธจัด
- ผู้เขียน
