“ข้าก็แค่อยากเห็นบรรยากาศรอบๆ เท่านั้น ไม่ได้มองหาผู้ใดเป็นพิเศษเสียหน่อย” หยูจินเซียงกัดฟันฝืนความรู้สึกหวาดหวั่นลุกขึ้นยืนปัดเสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยฝุ่นดินและหญ้าแห้งออก
“เจ้าเป็นคุณหนูจากสกุลใดกัน ดอกไม้ของเจ้าอยู่ไหน”
แม่เจ้า!! เวยหวังหย่งว่าเข้มแล้ว อีตานี่ทั้งหล่อทั้งเข้มยิ่งกว่าเวยหวังหย่งเข้าไปอีก ความดุดันน่ากลัวก็ไม่น้อยไปกว่ากันซ้ำหมอนี่ยังดูน่าเกรงขามเหนือขึ้นไปอีกหลายขั้นด้วย
หยูจินเซียงไม่ตอบ นางก็มองหาดอกไม้จากฝ่ายตรงข้ามอยู่เช่นกัน หากหมอนี่ถือดอกทิวลิปสีม่วงอยู่นางจะรีบวิ่งหนีไปให้ไกล คนผู้นี้หน้าผากเขาคล้ายจะสลักคำว่าตัวอันตรายเอาไว้อย่างชัดแจ้งโดยไม่ต้องสืบ
เห็นอีกฝ่ายห่อตัวซุกซ่อนดอกไม้เอาไว้ ความอยากรู้ของฉินอ๋องก็ยิ่งมีเพิ่มขึ้น สตรีผู้นี้น่าสงสัย!
เรี่ยวแรงที่มัดไก่ยังไม่ไหวของหยูจินเซียงหรือจะรอดพ้นไปจากอุ้งมือของฉินอ๋องรูปงาม ไม่นานดอกทิวลิปสีม่วงก็ปรากฏออกมาให้
