พนันรักเดิมพันใจ บทที่2.
1578 คำ
ไม่รู้เพราะความประมาทเลินเล่อของสองสาวหรือไม่ เมื่อนาธานมาถึง ประตูห้องพักของเธอจึงปิดไม่สนิท เขาไม่ได้แอบฟัง แต่เสียงพูดนั่น ลอยมาเข้าหูของเขาเอง
“แกห้ามบอกพี่แกเด็ดขาดเลยนะคิตตี้ เขาจะมองฉันยังไง!!”
เสียงหวานๆ ที่นาธานแน่ใจไม่ใช่เสียงของคริสติน่า หล่อนต้องการปกปิดเขา...แต่เรื่องอะไรกันล่ะ?
“แกคิดว่าฉันควรจะพูดงั้นเหรอ...บ้าสิ!! นาธานเอาฉันตายแน่ถ้ารู้ว่าฉันจะทำอะไร”
เสียงออกห้าวๆ ที่ชายหนุ่มแน่ใจ นี่เสียงของคริสติน่าแน่นอน
นาธานขมวดหัวคิ้ว เขาคิดตามสองสาวไม่ทัน รู้แค่ว่าสองคนนี้ มีบางอย่างปิดบังเขาไว้แน่ มันอาจจะเป็นเรื่องพฤติกรรมเบี่ยงเบนของพวกหล่อน...
“แน่นะ แกรับปากฉันแล้วนะยะ”
“อืม...”
“แล้วแกจะพาฉันไปเที่ยวไหนอะ ขอที่สวยๆ แล้วใส่บิกินี่โชว์ได้นะ แกก็รู้ฉันอยากเล่นน้ำ”
เสียงพูดปนเสียงหัวเราะ ชายหนุ่มจินตนาการตาม หล่อนหุ่นดีแน่ แถมยังสวยสะดุดตาด้วย แต่มันอาจจะสร้างปัญหาให้สองสาวได้ หากมีหนุ่มๆ มาเกาะแกะ จนมีเรื่องกระทบกระทั่งกัน ยังไงเสียคริสติน่าก็เป็นผู้หญิง ไม่ว่าจะทำตัวห้าวหาญยังไง เนื้อแท้ของหล่อนก็เป็นผู้หญิงอยู่ดี
“พอเลยดาช่า แกก็รู้ฉันไม่ชอบ!!” เสียงของคริสติน่าแฝงความไม่พอใจ นาธานฟันธง!! สองคนนี้ต้องมีอะไรกันมากกว่าการเป็นเพื่อน ดังนั้นเมื่อชายหนุ่มดันประตูให้เปิด ภาพที่เขาเห็นช่วยย้ำให้เขาแน่ใจในสิ่งที่ตัวเองคิด
เพราะสองสาวกำลังกอดฟัดกันอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ ใบหน้าแทบจะติดกันแล้วถ้าเขาไม่แทรกเข้ามา มันน่าจะเป็นการ ‘จูบ’ มากกว่าการกอดกันเฉยๆ
“อะแห้ม!!”
ชายหนุ่มแสร้งกระแอม เพื่อให้สองสาวที่กำลังพันตรูกันรู้ตัว
“อ้าวพี่...ทำไมมาเงียบๆ” คริสติน่าทักยิ้มๆ รีบผละห่างออกมาจากดาเรีย สองมือจัดเสื้อผ้าที่ยับยุ่งให้เข้าที่เข้าทาง และดาเรียเองก็รีบทำเช่นนั้น
“ไม่ได้อยากบ่นนะคิตตี้ แต่พี่ว่าเราประมาทไปหน่อยนะคะ ประตูหน้าห้องก็ไม่ยอมปิด” ชายหนุ่มกล่าวเสียงเคร่ง เขามองสบนัยน์ตาน้องสาว แต่ตาเจ้ากรรมของเขาดันมองเลยไปยังผู้หญิงอีกคนที่หลบอยู่ด้านหลังคริสติน่าด้วยนี่สิ
นาธานสูดลมหายใจลึกๆ ดาเรียเป็นสาวหวาน ใบหน้าของหล่อนหวานหยดมันสะดุดตาเขาตั้งแต่แรกเห็น แต่ทว่า...หล่อนดันเป็นคู่รักของคริสติน่าเสียฉิบ!! ชายหนุ่มนึกเซ็งๆ พอจะเกิดความรู้สึกพึงใจกับผู้หญิงสักคน หล่อนก็ดันมีเจ้าของเสียนี่
“โห!! ก็รู้ไงว่าพี่จะขึ้นมา ฉันเลยยังไม่ปิดประตู” หญิงสาวกล่าวแก้ เธอเดินเข้ามาหานาธาน ก่อนจะโถมตัวเข้ากอดเขา
“ไม่ต้องมาประจบ พี่ซีเรียส!! ที่นี่มีคนพลุกพล่าน เราต้องระวังตัวมากกว่านี้ ยังไงเสียเราก็เป็นผู้หญิงนะคะ” มือแข็งแรงยกขึ้นผลักหน้าผากโหนกนูนของน้องสาว เขากล่าวสอนต่อ เริ่มไม่วางใจ นึกเป็นห่วงสองหญิงจับจิต เพราะหากมีเหตุร้ายขึ้นมา คนที่เสียใจคือคนที่อยู่ข้างหลัง
“พี่ก็รู้ฉันเรียนศิลปะการต่อสู้มา หากมันไม่มีอาวุธหนัก ฉันคิดว่าฉันล้มมันได้แน่”
คริสติน่าคุยโอ่!! หล่อนเรียนการต่อสู้ทุกแขนง เพื่อป้องกันตัวเองจากศัตรู และเอาไว้ปกป้องคนที่เธอรักด้วย
หญิงสาวฝึกหนักจนลืมไปว่าตัวเองเป็น...ผู้หญิง...
“อย่าประมาทค่ะ ยังไงเสียเราก็ผู้หญิงนะคิตตี้” ชายหนุ่มบ่นเสียงดุๆ เขายกมือขึ้นขยี้ผมบนศีรษะทุยได้รูปของน้องสาวซ้ำ
“รู้น่า...สัญญาเลยต่อไปจะไม่ประมาท” เพราะไม่อยากฟังคำบ่น คริสติน่าจึงรับคำแบบส่งๆ
“ตลอดแหละเราน่ะ พี่ไม่เคยเห็นว่าจะทำได้สักที...”
ชายหนุ่มโครงศีรษะ เขาดันตัวคริสติน่าออกห่างๆ แล้วจึงเริ่มต้นสำรวจห้องพักของน้องสาวแบบจริงจัง
แก้วน้ำเย็นเฉียบมีสาวหน้าหวาน นัยน์ตาหวานฉ่ำยกมาเสิร์ฟ นาธานกลืนน้ำลายลงคอเอือกๆ เขาชำเลืองมองคริสติน่า ในขณะที่ยื่นมือออกไปรับแก้วน้ำจากมือดาเรีย
เปรี๊ยะ!
ชายหนุ่มแน่ใจ เขารู้สึกเหมือนถูกไฟช็อต แม้กระแสไฟจะอ่อนๆ ไม่ได้ทำให้เกิดความเจ็บปวดกับร่างกาย แต่มันทำให้หัวใจของเขากระตุก!!
“ขอบใจค่ะ”
ดาเรียรีบชักมือกลับ เธอหมุนตัวเดินหนี เดินคอตั้งหลังตรงเพราะเธอเองก็รู้สึกเหมือนถูกไฟช็อตเช่นกัน
นาธานยกแก้วน้ำขึ้นจิบแก้เก้อ เขาถอนใจซ้ำอีกครั้ง นึกเสียดายหญิงสาวผู้นั้นขึ้นมาครามครัน...
บทที่2.หาดทราย สายลมกับสามเรา...
คริสติน่าอยากจะกระเซ้าพี่ชาย แต่เธอกลัวว่านาธานจะถอยหลบไปอยู่หลังกำแพงแก้ว และใช้ปราการนั่นเป็นเกราะป้องกันตัวซ้ำอีก หญิงสาวจึงพยายามเก็บปากไม่ให้แขวะชายหนุ่ม...
ก็จะอะไรล่ะ...สำรวจห้องก็แล้ว เดินดูนั่นดูนี่จนแน่ใจ พูดคุยถามสาระทุกข์ สุกดิบ จนหมดทุกกระบวนความ แต่นาธานก็ยังไม่ยอมกลับ เขาปักหลักนั่งดูรายการทีวีที่ถ่ายทอดสด เหมือนเป็นคนว่างงาน...
ดาเรียนั่งตาปรือ เธอนอนไม่หลับบนเครื่องและเมื่อถึงห้องพักก็อยากจะพักตาสักหน่อย แต่เพราะผู้ชายตรงหน้าเธอนี่แหละ ที่ทำให้หญิงสาวต้องฝืนทรมานร่างกาย เธอยกมือขึ้นปิดปาก เพราะความง่วงผลักดันจนอดไม่ได้ที่จะอ้าปากหาว...
“ง่วงก็ไปนอนสิดาช่า...”
ดาช่า ชื่อเล่นของดาเรียน่ารักสมตัว นาธานอยากเรียกหล่อนแบบนั้นบ้างแต่ก็ยังไม่สนิทสนมพอ เขาชำเลืองมองเธอบ่อยๆ และแอบอมยิ้มเมื่อเจ้าหล่อนกำลังง่วงจัด หล่อนยกมือปิดปากถี่ๆ เขามองหล่อนสลับกับมองนาฬิกาในหนึ่งนาที หล่อนอ้าปากหาวถึง3 ครั้ง
หญิงสาวหันไปถลึงตาใส่เพื่อสนิท เบ้ปากและอยากแลบลิ้นให้ด้วย ถ้าไม่มีบุคคลที่สามนั่งขวางอยู่ตรงกลาง
“หึๆ” คริสติน่าหัวเราะในลำคอ หล่อนผุดลุกขึ้นยืน เปรยลอยๆ และไม่ได้รอฟังคำตอบ
“ไม่ไปอย่าไป ฉันไปนอนก่อนนะแก บายพี่ชาย หนังตาฉันจะปิดแล้ว พรุ่งนี้ค่อยไปกราบคุณลุงคุณป้า บาย... ราตรีสวัสดิ์”
นาธานหน้าเหวอ!! เขามองตามก้นคริสติน่าไปแบบงงๆ
“จะนอนก็ได้นะคะ ขอพี่ดูรายการนี้อีกหน่อยแล้วถึงจะกลับ” ชายหนุ่มหันมายิ้มให้ดาเรีย เขาพูดเสียงทุ้มๆ จนเจ้าหล่อนแทบเคลิ้ม
“ไม่เป็นไรค่ะ ดาช่ายังไม่ง่วง” หล่อนส่ายหน้าประกอบคำพูด และนาธานรู้ว่าไม่จริง เมื่อเปลือกตาของเจ้าหล่อนหรี่ปรือจนเกือบจะปิด...
ที่ชายหนุ่มยังไม่ไป ก็เพราะเขาอยากแน่ใจ สองสาวไม่ได้นอนห้องเดียวกัน เมื่อในห้องสวีทนี้มีห้องพักสองห้อง...กระเป๋าเดินทางที่พนักงานเข็นขึ้นมาส่ง ถูกจับแยกไปไว้ห้องใครห้องมัน
“ค่ะ” ชายหนุ่มรับคำ เขาแสร้งเป็นสนใจรายการโปรด แต่คอยแอบมองดาเรียอยู่บ่อยๆ หญิงสาวง่วงจัด จนสุดที่จะฝืน เธอวูบหลับ!! ศีรษะตกวูบ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อลำตัวเอนลงไปฟุบอยู่บนโซฟา...หญิงสาวยิ้มแหยๆ ยกมือขยี้เปลือกตาแรงๆ นึกแช่งชักตัวเองในใจ ทำไมถึงง่วงจนฝืนไว้ไม่อยู่ เพราะช่วงที่เรียนหนัก เธออดนอนได้ยาวนานกว่านี้
“กาแฟมั้ยคะ” หญิงสาวถามแก้เก้อ...เธอผุดลุกขึ้นยืน เพราะหากยังนั่งเงียบๆ อยู่ตรงนี้ เธอได้น็อคกลางอากาศแน่ๆ
“กาแฟดำ น้ำตาลสองก้อนค่ะ” ชายหนุ่มเปรย เขาไม่นิยมกาแฟใส่นมและครีม ดังนั้นจึงต้องร้องสั่งไปก่อน เพราะหากหล่อนชงกาแฟใส่นมมา เขาคงไม่คิดแตะ
ดาเรียยิ้มรับ เธอเดินหายไปในห้องเล็กๆ ก่อนจะเบ้ปาก เธอลืมไปได้ยังไง ที่นี่คือโรงแรม ไม่ใช่คอนโดของเธอที่มอสโก จะให้มีน้ำชา กาแฟอยู่ได้ยังไง ดาเรียแก้ปัญหาเฉพาะหน้า เธอโทร.สั่งรูมเซอร์วิส...แล้วจึงยืนรอด้วยใจตุ่มๆ ต่อมๆ
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตู...ดังเบาๆ แต่นาธานอยู่ใกล้สุด เขาได้ยินจึงเดินไปส่องช่องตาแมว ก่อนจะขมวดคิ้ว
พนักงานโรงแรมกับรถเข็นหนึ่งคัน...ยืนสงบอยู่ตรงนั้น
ชายหนุ่มเปิดประตู เขาเลิกคิ้วขึ้นสูงเหมือนเป็นคำถาม
“บริการจากห้องอาหาร ตามที่คุณผู้หญิงสั่งครับผม”
ชายหนุ่มพยักหน้าหงึกหงัก เขาเข็นรถเข็นเข้ามาด้านใน ดาเรียก็เดินเข้ามาช่วย หล่อนยิ้มหวานจนชายหนุ่มรู้สึกเคลิ้มๆ
“ดาช่าลืมค่ะ ที่นี่ไม่ใช่มอสโก เลยโทร. สั่งรูมเซอร์วิสมา มีขนมปังกรอบด้วยนะคะ”
เธอสั่งกาแฟพร้อมขนมปังกรอบ ส่วนอาหารมื้อใหญ่ คงต้องรอให้คริสติน่าตื่น แล้วค่อยออกไปหาอะไรกิน
- ผู้เขียน
