บทที่9.ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่...เกย์
แกร๊ก...
เสียงประตูห้องถูกดันให้เปิดออก ก่อนที่ดาเรียจะเดินหน้าเจี๋ยมเจี๊ยมเข้ามาด้านในห้อง ตอนเวลาดึกมากๆ ดึกจน คริสติน่าที่อดทนนั่งรอเกือบหลับไปก่อนนั่นเอง
“อุ้ย!!” ดาเรียอุทาน เมื่อเดินเข้ามาด้านใน และมองเห็นเพื่อนสาวนั่งจ้องมาที่ตนเอง
“มานี่เลยดาช่า แกหายหัวไปไหนมาทั้งวัน แล้วโทรศัพท์แกล่ะ หายไปไหน?”
คริสติน่าตบมือลงข้างตัว หล่อนมองเพื่อนสาวตาเขม็ง
ดาเรียยิ้มกร่อยๆ ให้เพื่อน “ฉันนึกว่าแกนอนแล้วเสียอีก”
“ทำไม!!” คริสติน่ายิ้มเจ้าเล่ห์ “แกคงกะว่าฉันนอนเลยกลับใช่มั้ยล่ะ พี่ชายฉันยอมปล่อยแกกลับมาเหรอ หรือว่าแกหนีมา?”
“แกรู้...” ดาเรียยกมือปิดปาก ครางเสียงอ่อยๆ
“ฉันคือใคร?” คริสติน่าชี้มือเข้าหาตนเอง “ที่นั่งอยู่นี่คือ คริสติน่านะยะ แกคิดว่าจะปิดฉันได้เหรอ ในเมื่อแกแต่งตัวไปยั่วพี่ฉัน นาธานคงไม่ปล่อยให้แกรอดมือกลับมาหรอก”
ดาเรียเดินคอตกมานั่งใกล้ๆ ก
