“นี่ค่ะคุณภูมิ”
พราวนภารีบยื่นแฟ้มที่ชายหนุ่มต้องการให้ พร้อมกับรอบสำรวจปฏิกิริยาของเจ้านาย
ชายหนุ่มเปิดแฟ้มในมามองดูเอกสารภายในคร่าวๆ “เป็นไงบ้างล่ะคนใหม่ ทำงานพอได้ไหม?”
“ยังไม่รู้เลยค่ะ พราวเอางานให้ลองทำเดี๋ยวอีกพักคงรู้” หญิงสาวตอบเลี่ยงๆ จะให้ภูมิรู้ได้ยังไงว่า...เธอโยนงานทั้งหมดให้มิรินทร์ทำคนเดียว
“อืม...สักสามสิบนาทีให้เขาเข้าไปหาผมข้างในด้วยนะ” ชายหนุ่มพูดจบ ก็ไม่คิดรอคำตอบ เขาสั่งเสร็จก็เดินตัวปลิวเข้าห้องทำงานตัวเอง ปล่อยให้พราวนภายืนนิ่วหน้า เธอคันปากยิบๆ อยากจะถาม แต่มันไม่ใช่หน้าที่ของเลขานุการที่อยากรู้ในเรื่องที่เจ้านายไม่คิดจะบอก
“แหมมาถึงก็ขึ้นหมอเลยน่ะ คุณภูมิเรียกพบเป็นการส่วนตัว หล่อนนี่มาเหนือเมฆจริงๆ”
พราวนภาเปรยลอยๆ มิรินทร์เงยหน้าขึ้นจากคอมพิวเตอร์ส่วนตัว เธอกำลังจัดงานทั้งหมดลงในเอกสารที่สร้างขึ้นใหม่ มีอีกตั้งหลายวิธีที่สามารถทำให้เสร็จก่อนเวลา เธอจึงงงว่า
