เพี้ยะ!!
อุ้งมือเรียวบางตวัดตบซีกแก้มของมิรินทร์ เมื่อเธอเดินเข้ามาใกล้ๆ หญิงสาวผงะหลบ ตามสัญชาติญาณ แต่ปลายมือก็ยังสะบัดโดนเล่นเอาหน้าเธอชาไปเหมือนกัน แม้จะไม่โดนเต็มๆ
“ทำบ้าอะไรหะ ฉันไปทำอะไรให้เธอ?”
หญิงสาวตวาดถามเสียงขุ่น เธอเตรียมตั้งรับหากปริมาจะถลันเข้ามาอีกครั้ง
“ฉันจะเอาเลือดเธอมาล้างรองเท้า ปากเสียๆ แบบนี้ต้องตบสั่งสอน”
“จะบ้าเหรอคุณ ฉันไปทำอะไรให้ อีกอย่างคิดว่าตัวเองมีมือคนเดียวเหรอไง ฉันก็มีมือมีเท้า หากคิดจะตบฉันอีก ฉันขอสู้นะ”
“ผู้หญิงหน้าด้านอย่างเธอ...ไม่มีทางสำนึกหรอก หากเลือดไม่ไหลกลบปากเสียบ้าง”
“ยิ่งพูดยิ่งเลอะ ผู้ดีเขาตัดสินปัญหาด้วยการใช้กำลังหรอกหรือไงหะ ไม่คิดจะบอกกันสักคำไง... ฉันไปเหยียบตาปลาคุณตอนไหน บ้าชะมัด!!”
มิรินทร์สุดทน ยิ่งพูด ยิ่งไปกันใหญ่ เอะอะจะทำร้ายเธอยังไม่รู้เลยว่าตัวเองไปทำอะไรให้
“ก็หล่อนเป็นอีกาคาบข่าว”
“อีกา...คาบข่าว...ข่าวบ้าอะไรอีก
