การเป็นดาราไม่ได้ง่ายอย่างที่ใครๆ คิด ปานดาวถูกปรีติเทรนแบบรวบรัดและหนักหน่วงเอาการ เธอต้องฝึกเดิน ฝึกยิ้ม ฝึกการวางตัวต่อหน้าสังคม ที่สำคัญต้องลอกเลียนอากัปกิริยาของรังสิมามาแทบทุกกระเบียดนิ้ว ผ่านไปเกือบครึ่งวัน เธอค่อยๆ จับทางได้ และสามารถเลียนแบบการเป็นรังสิมาได้ดี แม้จะยังไม่ชัดเปะ!! แต่ก็ดีกว่าตอนที่เริ่มใหม่ๆ
“เอาล่ะหนูดาว อุ้ยๆ ไม่สิซัน!! ต้องพูดให้ชินปากเดี๋ยวเผลอรั่วให้คนอื่นได้ยิน คืนนี้เราลองชิมลางกันดูไหม? หากไม่มีใครจำได้ พรุ่งนี้เวลาลงลุยงานจะได้สบายใจ”
ปรีติยิ้มร่า ไม่เสียแรงฝึกมาเกือบครึ่งวัน ปานดาวหัวไว เธอสามารถทำได้อย่างที่รังสิมาเคยทำไว้ จนหากไม่ใช่คนชิดใกล้จริงๆ ไม่มีทางจับได้ถึงความแตกต่าง ที่ดีขึ้นมาคือแววตา แววตาของปานดาวอ่อนโยน ไม่แข็งกร้าวและเจ้าเล่ห์เหมือนพี่สาว ทำให้ภาพลักษณ์ของรังสิมาดูดีกว่าเก่าเป็นกอง
“จะดีหรือคะพี่ปรี?”
“ดีสิฮ้า เปิดตาซันครั้งแรก...เวลา
