บทที่ 7/ 4 เผลอใจ

1124 คำ

“เวลารู้สึกเปลี่ยวเหงา ฉันชอบแกล้งคนน่ะ เปลี่ยวมากก็แกล้งมาก เปลี่ยวน้อยก็แกล้งน้อย” คนถูกแกล้งพยายามข่มจิตข่มใจ มาแกล้งตอนจะดื่มน้ำนี่โหดร้ายเกินไปแล้ว หมับ! เอวบางถูกคว้าในตอนเผลอ หญิงสาวตาเบิกโต ใช้สองแขนกันแผ่นอกอวบเอาไว้มิให้เสียดสีกับแผงอกกว้างใหญ่ของเขา “แล้วรู้หรือเปล่าว่าเวลาโดนแกล้งฉันจะเอาคืนยังไง” “อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ อย่านะ!” ฝ่ามือน้อยรีบปิดปากศราวิลเอาไว้ ริมฝีปากเขาอยู่ห่างจากริมฝีปากเธอเพียงแค่ฝ่ามือกางกั้น พึ่บ! ไฟในห้องดับลงอย่างมิได้ตั้งใจ เขาดันร่างเธอเข้าหาผนังจนแผ่นหลังกระแทกสวิตช์ไฟให้เจ็บแปลบ ทว่าไม่อาจร้องประท้วง ลมหายใจร้อนๆ ระอุอยู่ตรงหน้า กลิ่นอายบุรุษช่างรุนแรง อกแกร่งที่เบียดเข้ามาทำเอาเธอแทบหายใจไม่ออก ความนุ่มหยุ่นของอกสาวถูกบดเบียดจนแทบบี้แบน แม้ริมฝีปากถูกปิดกั้นแต่หูยังได้ยิน นอกจากเสียงลมหายใจของเขา เธอยังได้ยินเสียงคนเดิน อาทิตาพยายามดิ้นให้หลุ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม