นั่นคือสิ่งที่อาทิตาได้ยิน ศราวิลต้องการอะไรกันแน่ ต้องการอย่างนั้นจริงๆ หรือเพียงแค่ล่อลวงเพื่อให้เธอตกบ่วงราคะ แล้วเธอจะทำอย่างไรดี จะถอยออกไป หรือยินยอมพร้อมใจ ปีนขึ้นเตียง
“คุณกำลังหลอกล่อฉัน ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณพูดจริงหรือเปล่า”
“นั่นสินะ เธอคงรู้ว่าฉันพูดจริง ในตอนที่เธอพิสูจน์มันแล้ว” เขาก้าวลงมา ร่างกายที่เจ็บช้ำอยู่ข้างในไม่เป็นอุปสรรคต่อชายผู้ปรารถนาราคะ ต่อให้เจ็บปางตาย หากได้สัมผัสลูบไล้อาทิตา ต่อให้ต้องสิ้นใจ เขาก็ยอม
บ่าบางของอาทิตาสั่นสะท้านในตอนที่เขาวางมือลงมา หญิงสาวหลับตาปี๋ กลืนน้ำลายหนืดๆ ลงคอ มือข้างหนึ่งจับลูกบิดประตู เตรียมพาตัวเองออกไปจากห้องนี้ ทว่ามีหรือที่ศราวิลจะยอม เขารวบเอาร่างเธออย่างรวดเร็ว กอดเธอไว้แนบแน่น
“ปล่อยนะ ปล่อยก่อน ฉันยอมให้มันเกิดขึ้นอีกไม่ได้ ไม่!”
“ชู่ว์...อย่าหลอกตัวเองสิ เธอต้องการฉัน ฉันต้องการเธอ เรา...ต้องการกันและกัน”
“อื้อ...”
