5
มันเป็นแผนของเอิร์ธ
เอิร์ธที่ขึ้นมาบนห้องนอนของเขารอเวลาที่ไม่มีใครอยู่ที่บ้านเพราะเขามีแผนบางอย่างในวันนี้
“ไอ้ซันแกคิดว่าแกคือคนเดียวอย่างนั้นสินะ ที่จะได้เป็นผัวของพี่สะใภ้คนสวย ฉันเองก็เก่งไม่แพ้แกเหมือนกันนั่นแหละ” เอิร์ธเอ่ยขึ้นมาแล้วก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำอย่างสบายใจ หลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จก็ตั้งใจไปหาวาริตาที่อยู่ข้างในห้องนอนแต่เมื่อไปบิดกลอนประตู ห้องของเธอกลับล็อก ทำให้เอิร์ธต้องลงไปรอเธอตื่นอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
กว่าที่วาริตาจะตื่นก็ปาไปตอนเที่ยงของวันแล้ว เธอหลับยาวเพราะฤทธิ์ยาแล้วก็เพลียจากการปลดปล่อยอารมณ์ใคร่ของเธอ
“ทำไมเรากล้าทำอย่างนั้นลงไปนะ แล้วเราจะกล้ามองหน้าของซันมั้ยเนี่ย” วาริตาเอ่ยขึ้นมาแล้วก็มองไปตามร่างกายของเธอที่มีรอยแดงอยู่หลายจุดตามร่างกาย
“แต่เราก็ยังไม่ล้ำลึกขนาดนั้น ไอ้นั่นของซันก็ยังไม่ได้รุกล้ำเข้ามาในร่างกายของเราสักหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ทำไมเรารู้สึกผิดต่อพี่อาทิตย์อย่างนี้ วาริขอโทษนะคะพี่อาทิตย์ วาริห้ามร่างกายของตัวเองไม่ได้จริง วาริเหงา” วาริตาหันไปมองรูปของสามีที่จากไปแล้วด้วยความรู้สึกผิดแต่พอเธอนึกถึงเรื่องเมื่อคืนก็ทำให้หัวใจของเต้นแรงขึ้น ใบหน้าของเธอเองก็แดงก่ำขึ้นมา
“คงไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ พี่อาทิตย์ยังไงพี่ก็อยู่ในใจของวาริตลอดไปนะคะ” วาริตาเอ่ยจบก็เข้าห้องน้ำอาบน้ำชำระร่างกายของเธอ ขณะอาบน้ำเธอก็มองเรือนร่างของเธอผ่านกระจก แล้วเธอก็เอามือของเธอไปสัมผัสที่ร่องรอยของการถูกซันดูดเม้มจนมันเกิดเป็นรอยแดงขึ้นมา
“เด็กบ้ากล้าทำพี่สะใภ้ขนาดนี้เชียวหรือนี่ ต่อไปอย่าหวังเลย” วาริตาเอ่ยออกมาเหมือนจะไม่ให้ซันมาใกล้เรือนร่างของเธออีกแต่กลับยิ้มออกมาอย่างเขินอาย
วาริตาที่อาบน้ำนานกว่าปกติเพราะมัวแต่สำรวจร่างกายของตนแล้วก็มัวแต่คิดถึงเรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมาแล้วก็เขินตัวบิดอยู่คนเดียวจนทำให้การอาบน้ำใช้เวลาค่อนข้างนานเลยทีเดียว
วาริตาเดินลงมาข้างล่างเพื่อหาอะไรทานเนื่องจากตอนนี้ท้องของเธอร้องหนักมาก เมื่อเธอเดินลงมาข้างล่างก็เห็นเอิร์ธนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นไม่ได้ไปทำงาน เธอก็ตรงเข้าไปถามตามปกติโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าเอิร์ธรู้เรื่องของเธอกับซันแล้ววันนี้เอิร์ธก็มีแผนบางอย่างที่กำลังคิดจะทำ
“เอิร์ธวันนี้ไม่ได้ไปทำงานอย่างนั้นหรอ ไม่สบายหรือเปล่า”
“ไม่ครับ เอิร์ธสบายดี” เอิร์ธตอบกลับวาริตาทำให้เธอหันหน้าไปหาเอิร์ธแล้วเผลอสบตาของเอิร์ธเข้าเต็ม ๆ ทำให้เธอนึกถึงเรื่องราวของเมื่อคืนที่เธอได้ไปยืนแอบมองการกระทำอันเร่าร้อนของเอิร์ธและสาวสวยของเอิร์ธ แต่พอหลบสายตาของเอิร์ธสายตาของเธอก็หันไปมองที่เป้ากางเกงขาสั้นของเอิร์ธที่เขาชอบใส่อยู่บ้านเป็นประจำซึ่งวาริตาเองก็เคยเห็นเอิร์ธใส่อยู่บ่อยครั้งแต่ทำไมครั้งนี้พอเธอมองแล้วหน้าแดงขึ้นมาในทันที
“พี่วาริมองเอิร์ธอย่างนั้นหมายความว่าอย่างไรครับ” เอิร์ธเอ่ยขึ้นมาแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปหาวาริตาอย่างจู่โจม
“ปะ...เปล่า นะพี่ไม่ได้มองเป้ากางเกงของเอิร์ธเลยนะ”
“ที่พี่พูดอย่างนี้แปลว่ามองแน่ ๆ ทำไมหรอครับอยากรู้ว่าของผมกับของไอ้ซันใครมันจะใหญ่และยาวกว่ากันสินะครับ” เอิร์ธเอ่ยออกมาอย่างกำกวมแต่เขาจะรู้มั้ยว่าเธอเห็นมาทั้งสองคนแล้วเหลือแค่เอิร์ธเท่านั้นที่เธอยังไม่ได้สัมผัสมัน
“เอิร์ธพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง ทำไมพี่ต้องคิดอย่างนั้นด้วย”
“พี่วาริอย่ามาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้หน่อยเลย พี่ก็น่าจะรู้ตัวเองดีที่สุดว่าพี่ทำอะไรลงไป”
“เอิร์ธพูดอะไรไม่รู้เรื่อง พี่ไม่พูดด้วยแล้ว”
“พี่จะไป ผมไม่ปล่อยพี่ไปง่าย ๆ หรอกนะ” เอิร์ธพูดแล้วก็อุ้มเธอขึ้นมาแล้วก็ตรงไปที่ห้องนอนของวาริตาทันที
“ปล่อยพี่นะเอิร์ธจะทำอะไรของเธอ พูดกันให้รู้เรื่องก่อนจะได้มั้ย” เอิร์ธอุ้มวาริตาขึ้นมาบนห้องแล้วก็วางเธอลงบนเตียงในทันที
“ตรงนี้ใช่มั้ยที่พี่ยอมให้ซันเป็นผัวพี่ พี่ไม่อายพี่อาทิตย์บางหรือไง ผัวพี่ตายไปไม่กี่เดือนแต่พี่ยอมให้น้องเขยเป็นผัวของพี่อย่างนี้” เอิร์ธเอ่ยขึ้นมาเหมือนกับว่าโกรธแทนพี่ชาย เขาดูไม่พอใจที่ซันกับวาริตาทำเรื่องอย่างนี้
“ก็แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเอิร์ธ พี่ไม่คิดว่ามันจะเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น ก็เอิร์ธไม่ใช่หรือไงที่เป็นต้นเหตุทำให้พี่ต้องทำอย่างนั้นกับซัน”
“พี่พูดอะไรของพี่ เอิร์ธไปเกี่ยวอะไรด้วย เรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นความร่านของพี่ต่างหากที่ยอมเป็นเมียไอ้ซันมันเอง”
“ก็ใครใช้ให้ครางดังจนพี่ต้องเดินไปดูแล้วก็เห็นเอิร์ธเอากับผู้หญิงคนนั้นแล้วเอิร์ธจะให้พี่ทนยังไงไหว พี่ไม่ใช่หุ่นยนต์นะที่จะไร้ความรู้สึก แต่พี่ก็ไม่เกินเลยกับซัน เราสองคนแค่ใช้ปากให้กันเท่านั้น มันไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้นเลย” วาริตาเอ่ยจบเธอก็ร้องไห้ออกมา เธอเสียใจที่ทำอย่างนั้นลงไปจนเอิร์ธต้องโกรธและต่อว่าเธออย่างนี้
“พี่วาริเอิร์ธขอโทษพี่อย่าร้องไห้เลยนะ เอิร์ธไม่ได้ตั้งใจให้พี่ร้องไห้อย่างนี้เอิร์ธขอโทษ” เอิร์ธขยับไปนั่งข้าง ๆ วาริตาแล้วเขาก็กอดเธอไว้แล้วเอามือลูบผมของเธอพร้อมกับพูดปลอบใจเธอไปด้วยในเวลาเดียวกัน
“เอิร์ธลืมไปสนิทเลยว่าพี่ก็มีหัวใจ พี่ก็ต้องเหงาและมีความต้องการ พี่วาริทำไมไม่บอกเอิร์ธล่ะ เอิร์ธเป็นทุกอย่างให้พี่ได้นะ”
วาริตาหันหน้าขึ้นมามองหน้าเอิร์ธทั้งน้ำตาที่ไหล เอิร์ธเอามือของเขาไปเช็ดน้ำตาให้กับเธอ มือทั้งสองข้างของเขาประคองใบหน้าของเธอเอาไว้ แล้วค่อย ๆ ก้มลงไปจูบที่ปากของเธออย่างช้า ๆ และแผ่วเบา
วาริตายอมรับการจูบของเอิร์ธ ลิ้นของเธอสอดเข้าไปในปากของเอิร์ธอย่างไม่รู้ตัว ยิ่งเขารุกเร้าเธอมากเท่าไรตอนนี้ร่างกายของเธอก็ยิ่งต้องการมากเท่านั้นหรือเป็นเพราะว่าเมื่อคืนเธอไม่ยอมให้ซันเข้าไปในร่างกายของเธอ พอถูกสะกิดเพียงเล็กน้อยเธอก็เครื่องติดอย่างรวดเร็วในทันที
ลิ้นของทั้งสองสอดพันกันเป็นพัลวัน เอิร์ธเองก็ตื่นเต้นที่ได้สัมผัสเธออย่างใกล้ชิดและเขาจะไม่ยอมไปไหนจนกว่าเธอจะยอมเป็นของเขาในวันนี้