‘น่ากลัวเหลือเกิน’ แม่พิศคิดพลางก้มหน้าไม่กล้ามอง ความยิ่งใหญ่และม่วงคล้ำนั้นหล่อนไม่เคยเห็นมาก่อน แลจะยังเคลื่อนไหวได้ราวกับมีชีวิตอีกเล่า หากหล่อนเผลอไปแตะต้อง ไม่ใช่ว่ามันจะพ่นพิษเข้าใส่ให้หล่อนต้องร้อนวูบวาบใบหน้าเหมือนเมื่อตอนที่มันดำดิ่งอยู่ในเนื้อกายของหล่อนหรือไร
“บอกพี่สิแม่พิศ แม่พิศอยากกินกลืนพี่บ้างหรือไม่”
คุณหลวงขยับกายเข้าใกล้ก่อนฝ่ามือจะเชยใบหน้าที่หันหนีให้มองมา เมียรักที่ผงะน้อยๆ เพราะใบหน้านั้นอยู่ใกล้กับความแข็งแกร่งของเขาแค่คืบ เรียกเสียงหัวเราะทุ้มต่ำในลำคอ แต่เมื่อเห็นใบหน้าเมียรักแดงก่ำ อกอวบอิ่มสะท้อนขึ้นลงอย่างพยายามระงับอารมณ์ นั่นก็ยิ่งทำให้คุณหลวงยิ้มกว้าง เพราะความร้อนรุ่มท่วมท้นกำลังเรียกความกล้าในตัวแม่พิศออกมา
“แม่พิศรู้จักไหมเล่า”
ใบหน้าที่ส่ายไปมาเล็กน้อยพร้อมกับพยายามจะหันหนีไปอีกทางยิ่งทำให้คุณหลวงไม่อาจกลั้นหัวเราะ ก่อนจะขืนใบหน้างามให้หันตรงมองมา
