ตอนที่ 15
968 คำ
แต่กับแม่พิศนี้ เขาอยากรู้ว่าเมียรักมีความสุขหรือไม่ และใบหน้ากับคำตอบก็ทำให้เขาตื่นตัวสุดๆ จนแทบจะพุ่ง ใบหน้าแหงนขึ้นซู้ดซี้ดริมฝีปากก่อนจะมองตรงไปยังม่านหน้าต่างวิบไหว เห็นแสงแรกแห่งวันค่อยๆ ผ่านพ้นขอบฟ้าขึ้นมา ช่างเป็นมื้อเช้าที่เอร็ดอร่อยที่สุด
“อืม... แม่พิศอร่อยที่สุด อูย... อืม... พี่อยากกินแม่พิศทุกเช้า อูย... อร่อย... เหลือเกิน... อูย...”
“เจ้าค่ะคุณพี่ น้องก็อยากให้คุณพี่กินน้อง อา... คุณพี่ขา... น้องเสียวเหลือเกิน... คุณพี่เจ้าขา... น้องเสียว...”
แม่พิศอ้าปากพะงาบๆ เปล่งเสียงร้องคลอเคลียอยู่กับผ้าปูที่นอนขาวสะอาด เมื่อบั้นท้ายยังถูกแทงสวนๆ ไม่หยุด ประหนึ่งเครื่องเพศของหล่อนนี้เป็นครกที่กำลังถูกสากดุ้นแข็งกระหน่ำตำเอา และรสชาตินั้นก็เผ็ดร้อนไม่แพ้พริกแสบๆ ที่เปรอะเปื้อนฝ่ามือเลยสักนิด
แต่ที่แปลกก็คือ หล่อนเผ็ดตรงนี้แต่กลับซู้ดซี้ดเหมือนเผ็ดที่ริมฝีปาก และความอยากความกระหายน้ำก็กำลังทำให้ปลายลิ้นต้องแลบออกมาเลียไล้ริมฝีปากตัวเอง
“อา... คุณพี่เจ้าขา... โอว... ซี้ด... คุณพี่... อื้อ... คุณพี่...”
“อื้อ... แม่พิศจ๋า... แม่พิศอร่อยเหลือเกิน ไม่เคยร่วมกับใครแล้วอร่อยเท่าแม่พิศมาก่อน อย่างนี้พี่ต้องกินแม่พิศสามเวลาหลังอาหารเสียแล้ว อูย... พี่อยากกินแม่พิศทั้งวันทั้งคืน อูย... แม่พิศจ๋า น้องพิศจ๋า พี่เสียวเหลือเกิน อูย... เสียว...”
“น้องก็อยากเจ้าค่ะ อยากให้คุณพี่กินน้อง อูย... น้องเสียวเจ้าค่ะ... น้องเสียวที่สุด... คุณพี่เจ้าขา... คุณพี่... อื้อ... น้องเสียว... ซี้ด...”
แม่พิศดิ้นพล่านเกลือกใบหน้าลงกับที่นอน เพราะความซ่านเสียวนั้นกำลังทะลวงเข้าสู่ตัวหล่อนแรงขึ้นแรงขึ้น โยกคลอนจนหัวสั่น
ท่อนเนื้อทั้งแข็งทั้งร้อนกระหน่ำเสียดสีกับดอกไม้ของหล่อนไม่หยุด หล่อนอยากจะกรีดร้องให้สุดเสียงเพราะอาการชาวาบที่ปลายเท้ากำลังกระจายพวยพุ่งสู่โพรงฉ่ำน้ำที่ถูกกระแทกเข้าออก ราวพายุที่โหมกระหน่ำทะเลคลั่ง
แลเมื่อเสียงครวญครางของผัวรักแว่วมา แม่พิศก็แย้มยิ้ม เพราะแน่แล้วนี่คือสัญญาณขึ้นสวรรค์ของคุณหลวง หล่อนเองก็เช่นกัน
“อูย... แม่พิศ... อูย... แม่พิศจ๋า... อูย... อูย...”
“คุณพี่ขา... คุณพี่เจ้าขา... คุณพี่... คุณพี่! กรี๊ดดดดด...”
หยาดหยดเร่าร้อนพุ่งวาบเข้าสู่โพรงฉ่ำน้ำจนแม่พิศรู้สึกได้ถึงความอุ่นวาบ และแรงตอดรัดจากดอกไม้ของหล่อนก็คล้ายจะทำให้ความแข็งแกร่งคับแน่นนี้กระตุกไม่หยุด สัญชาตญาณภายในร้องสั่งให้หล่อนบีบรัดดอกไม้ไม่ต่างจากการกลั้นถ่ายเบาเอาไว้ ยิ่งบีบรัดก็ยิ่งได้ยินเสียงครางต่ำ ก่อนคุณหลวงผัวรักจะซบหน้าแนบลงที่แผ่นหลัง
แม่พิศแนบหน้ากับที่นอนนุ่ม ร้อนวูบไปทั้งร่างกับท่วงท่าที่คุณหลวงซ้อนด้านหลังและสิ่งนั้นยังค้างคา คุณหลวงเหนื่อย หล่อนเองก็หอบ ทว่าเป็นความเหนื่อยหอบที่มาพร้อมความสุข และช่างเป็นความสุขที่เพลิดเพลินเจริญใจอย่างที่สุดจริงๆ
“นี่เขาเรียกว่าล้างหน้าไก่ ถ้าพี่บอกแม่พิศว่าล้างหน้าไก่กันเถอะ ให้แม่พิศจำไว้ว่าพี่อยากจะกินแม่พิศเป็นมื้อเช้า”
และเสียงแหบพร่าของคุณหลวงผัวรักก็ทำให้แม่พิศต้องยิ้มอย่างเอียงอาย พยักหน้ารับในสิ่งที่ผัวรักเอ่ยบอก ด้วยหล่อนเองก็อยากให้เขากินหล่อนเป็นมื้อเช้าเช่นกัน
มื้อเช้าวันแรกในฐานะภรรยาหลวงสรเดชฯ จึงออกจะสายอยู่มากเพราะกว่าที่คุณหลวงจะยอมปล่อยให้แม่พิศไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายก็แทบจะสลบคาอก แลอาการแสบเสียวที่ดอกไม้ พร้อมบวมเป่งอวบอูมก็ทำให้แม่พิศเดินเหินได้ไม่ถนัดสักเท่าไร
แต่ด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากค่ำคืนจนถึงอีกครั้งเมื่อล้างหน้าไก่ก็ทำให้แม่พิศเจริญอาหารอยู่มาก แม้จะเอียงอายที่ต้องกินอาหารมื้อเช้าร่วมกับสามีก็ตาม เพราะพ่อแม่สอนสั่งมาอย่างดีว่าต้องให้สามีกินให้อิ่มหมีพีมันก่อน หล่อนจึงจะลงมือกินได้ แต่คุณหลวงกลับคะยั้นคะยอให้หล่อนกินข้าวร่วมกัน
ท่านว่าอยากกินข้าวร่วมกับเมียรักไม่อยากกินข้าวคนเดียวอีกแล้ว และเมื่อรับคาวรับหวานเรียบร้อย นายเข้มที่รอจังหวะอยู่ก็รีบเข้ามาคุกเข่าอยู่ด้านข้างพลางรินยาใส่ถ้วยใบเล็กส่งให้กับหลวงสรเดชฯ กลิ่นฝาดกลิ่นเครื่องยาทำให้แม่พิศต้องหันมองด้วยความสงสัย
“คุณพี่ไม่สบายหรือเจ้าคะ”
ถามด้วยความเป็นห่วง เพราะทำงานอยู่ห้องเครื่องมานานหลายปี พอจะรู้สรรพคุณของพืชผักประกอบอาหารอยู่บ้าง หากโรคที่คุณหลวงเป็นนั้นสามารถบรรเทาได้ด้วยอาหารก็น่าจะดีกว่าที่ต้องกินยาหม้ออยู่เป็นประจำ
คุณหลวงไม่ตอบคำถามของหล่อนแต่กลับยิ้มพร้อมโบกมือให้เจ้าเข้มและบ่าวไพร่พากันลงเรือนไป ก่อนจะยกถ้วยยาขึ้นจิบเพียงนิด และหันกลับไปรินเพิ่มอีกถ้วยเพื่อส่งให้แก่หล่อน
แม่พิศรับถ้วยยามาถือไว้แต่ไม่กล้ากิน เพราะกลิ่นที่โชยขึ้นจากควันลอยคลุ้งให้รู้ว่ารสชาติต้องฝาดขมแน่ แต่คุณหลวงจะให้หล่อนดื่มเพื่อแก้โรคอะไรกันเล่า หล่อนมิได้เจ็บไข้อันใด หรือจะเพื่อ...
อาการวูบวาบคล้ายจะวิ่งริ้วขึ้นสู่ใบหน้า เมื่อทั่วทั้งร่างนี้ เจ็บที่สุดก็ตรงนั้น แล้วคุณหลวงเล่าเจ็บตรงที่ใด
- ผู้เขียน
