ฝ่ามือฟอนเฟ้นเต้าอวบอิ่มอย่างแสนรักแสนเสน่หา การเสพสมกับนางบ่าวไพร่ไม่ได้ให้ความเพลิดเพลินเจริญใจใดๆ เลย เพราะนางบ่าวสาวเหล่านั้น แม้จะอวบอิ่มสมวัยสาว แต่ก็ไร้เสน่ห์ใดๆ ที่จะทำให้คุณพระคึกคักได้เท่าร่วมสังวาสกับแม่พิศ ทั้งจริตจะกร้านบ้างก็มากไป บ้างก็น้อยไปจนคล้ายกับว่าท่านกำลังเสพสมกับหุ่นไล่กา หากจะมีเสียงครางเล็กๆ และเสียงเร่งเร้ายามความกำหนัดล้นปรี่ ท่านคงจะมีความสุขได้มากกว่านี้
“ได้อย่างไรเล่าเจ้าคะ น้องเตรียมนังเล็กๆ ไว้ให้คุณพี่อีกตั้งหลายคน”
“แต่ไม่มีใครให้พี่ได้ชื่นใจเท่าแม่พิศเลยสักคน เถอะนะ ขอให้พี่ได้ชื่นใจแม่พิศทุกคืนทุกวันเถิด พี่ทนไม่ไหวแล้ว”
“เจ้าค่ะๆ ตามใจคุณพี่เถิดเจ้าค่ะ”
แม่พิศรับคำเพราะฝ่ามือที่คลึงเคล้นทำให้ต้องสมยอมเสียทุกครั้ง แต่หล่อนยังหมายมั่นว่าต้องทำให้ได้ตามที่ตั้งใจ ตราบใดที่ญาติทางฝ่ายคุณพระยังไม่ปักใจว่าผู้ที่ให้ลูกไม่ได้นั้นคือตัวคุณพระ หล่อนก็ต้องปิด
