“คืนนี้นังคนไหนล่ะ”
“ก็นังคนที่พูดมากแหละเจ้าค่ะ บ่าวน่ะอยากรู้นักว่ามันจะทำได้อย่างที่บ่าวสอนหรือเปล่า นังพวกนี้หัวเราะต่อกระซิกกันตลอด พอขึ้นเตียงก็นอนทื่อเป็นตอไม้” ปลายน้ำบ่งบอกว่าหมั่นไส้ที่สุด
“อย่างนั้น ข้าเปลี่ยนเป็นเอ็งละกันอิ่ม”
“เปลี่ยน เปลี่ยนอันใดเจ้าคะ”
“ก็เปลี่ยนค่ำคืนนี้ให้เป็นหน้าที่ของเอ็งยังไงล่ะ รู้ดีนัก ก็ปรนนิบัติคุณพระท่านให้ดีล่ะกัน”
“ว้าย! คุณก็ บ่าวแก่แล้วนะเจ้าคะ จะให้โลดโผนโจนทะยานแบบนั้นก็คงไม่เหมาะ กระดูกกระเดี้ยวบ่าวได้หักแน่”
“ที่พูดนี่หมายถึงว่าถ้าเอ็งไม่แก่ เอ็งก็จะเอาอย่างนั้นเรอะ นังอิ่ม”
“คุณก็... บ่าวไม่กล้าหรอกเจ้าค่ะ เคยกราบเคยไหว้ท่านทุกวันแล้วจะให้ไป...”
นางอิ่มทำท่าหวั่นเกรงเพราะไม่เคยคาดคิดว่าจะได้เป็นเมียท่าน แต่หากเป็นจริงก็คงจะดี คิดได้ดังนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนจะหัวหดเมื่อคุณนายพิศปรายตามองมา
แม่พิศส่ายศีรษะพลางค
