ความอึดอัดคับแน่นที่แทรกลงแค่เพียงส่วนหัวแต่ก็ทำให้แม่พิศถึงกับเบิกดวงตากว้าง เพราะไม่คาดคิดว่าจะได้รับความยิ่งใหญ่ขนาดนี้มาก่อน มันอุ่นวาบซาบซ่านจนดอกไม้ไหวระริก จนหล่อนต้องยกสะโพกให้ลอยขึ้นสูงเพื่อให้ดอกไม้เบ่งบานรับความแข็งแกร่งของบุญทิ้งที่ทิ่มตำเข้ามาในโพรงดอกไม้ของหล่อนให้สุดๆ
และเมื่อไอ้ทิ้งน้อยจมดิ่งสู่โพรงฉ่ำน้ำจนมิด ก็ถึงคราที่มันจะสำรวจตรวจตราให้ทั่ว ไอ้ทิ้งน้อยค่อยๆ รูดเข้ารูดออกตามจังหวะชั้นเชิงที่มันชำนาญ และเพียงมันเคลื่อนออก เจ้าของโพรงดอกไม้ก็ผวาขึ้นโผกอดรอบลำคอไว้แน่น เพราะกลัวว่ามันจะหนีห่างไปจริงๆ
ทว่ามันเพียงประวิงเวลาให้ความซ่านเสียวมาเยือนคุณนายให้มากที่สุดเท่านั้น เพื่อการส่งอัดไอ้ทิ้งน้อยเข้าสู่โพรงน้ำในครั้งต่อไปจะตามมาด้วยความซ่านเสียวมากมายเสียจนคุณนายต้องร่ำร้องขอให้มันเอาอีกๆ ไม่หยุด
“โอว... บุญทิ้งจ๋า... โอว...”
แม่พิศครวญครางเสียงหวานเมื่อความซ่านเสี
