เมื่อนั้นนางทาสสาวกับไอ้ทาสหนุ่มก็คงจะระเริงกามกันอย่างสุขี และคงไม่มีทางที่หล่อนจะไปแยกคนทั้งคู่ได้อีก
“คืนนี้เอ็งรู้ใช่รึไม่ ว่าเอ็งต้องไปรับใช้คุณพระท่านที่เรือนรับรอง”
“บ่าวรู้เจ้าค่ะ” นางเรียมรับคำสีหน้ามีแววกังวล
“อืม... รู้ก็ดีแล้ว แล้วเอ็งรู้หรือไม่ว่า ต้องรับใช้คุณพระท่านเช่นไรบ้าง”
“เอ่อ... บ่าว... บ่าวไม่รู้เจ้าค่ะ”
“เอ็งเคยเล่นผัวเมียกับใครมาบ้างหรือยัง”
นางเรียมที่สะดุ้งวาบพร้อมกับทำหน้าตื่นราวกับคนจะร้องไห้ทำให้แม่พิศยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มแห่งความสมใจที่สุดท้ายแล้วนางเรียมก็ไม่กล้าที่จะพูดว่าไปนอนกับใครมาบ้าง
“ว่ายังไงล่ะนังเรียม เอ็งเคยเล่นผัวเมียกับใครหรือเปล่า”
“บ่าว... เอ่อ... บ่าว... บ่าวผิดไปแล้วเจ้าค่ะ บ่าว...”
