หลังจากเหล่าอนุเดินจนเล่นพอใจก็พากันกลับมาที่ศาลา เมื่อเดินเข้ามาก็รู้สึกถึงบรรยากาศที่ผิดปกติ
“เกิดอะไรขึ้น หรือฮูหยินรู้สึกไม่สบาย”
“จริงด้วย เช่นนั้นพวกเรากลับกันดีหรือไม่ หากฮูหยินรองไม่สบายพวกข้าจะไม่สบายใจ” ฮูหยินรองหม่าร้องฮึในลำคอ ไม่ใช่พวกนางแช่งนางอยู่ทุกคืนวันหรืออย่างไร
“ข้าไม่เป็นไร อยู่ต่ออีกสักหน่อยพวกเจ้าคงเหนื่อยมากแล้ว ข้าสั่งของว่างไว้ให้” น้ำเสียงของฮูหยินรองอ่อนโยนมีไมตรี จนเหล่าอนุส่งสายตามองกัน แต่ก็ไม่ได้เอ่ยขัดต่างขยับเข้าไปนั่งทานของว่างตามคำเชิญ
ในเมื่อได้ออกมาจากจวนแล้วและยังไม่ได้เรื่องราวอันใด หากยังรั้งอยู่ต่อได้นางก็ยังอยากจะอยู่อีกสักชั่วยาม นางไม่ได้มาเพียงลำพัง หากจะโดนตำหนิก็โดนตำหนิไปด้วยกัน
ไป๋เจียเจียหลังจากกลับจากหอโอสถก็รีบกลับเข้ามาในหอไผ่หยกชา นางรู้สึกร้อนใจกลัวไม่มีผู้ใดสนใจสนมาสมัคร
หญิงสาวงดงามล้ำเหนือหญิงใดในใต้หล้า เมื่อปรากฏกายย่อมกล
