หวงซีซวนถูกสั่งให้นั่งคุกเข่าอยู่หน้านายท่านผู้เฒ่าหวง
“เมื่อก่อนการที่เจ้าไม่เคยพ่ายให้กับใคร ข้าคิดว่าเป็นสิ่งที่เยี่ยมยอด ทว่าตอนนี้กลับเป็นสิ่งที่น่ากลัวยิ่ง”
น้ำเสียงของนายท่านเป็นไปด้วยอำนาจและคุกคาม พลังลมปราณที่ปล่อยออกมากดดันหวงซีหวงแทบหายใจไม่ออก เขาพยายามข่มกายไม่ให้ทรุดลงไป บิดาของหวงซีซวนก็มองด้วยแววตาดุดันไร้ความเมตตา
“ในดินแดนแห่งนี้เจ้าไม่ใช่ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด ความโอหังของเจ้าจะนำพาให้เจ้าหายนะ”
เข่อชิง วิ่งเข้ามาก็เจอหวงซีซวนที่มุมปากมีเลือดไหล ใบหน้าไร้สีเลือด นางถลาเข้าไปดูบุตรชายทันที
“นี่เป็นเพียงการทะเลาะกัน เฉกเช่นบุรุษวัยคึกคะนองเท่านั้น ไยต้องทำโทษกันเพียงนี้”
“เจ้าออกไป ..นี่ไม่ใช่เรื่องของสตรี”
บิดาของหวงซีซวนกล่าวด้วยน้ำเสียงตำหนิ
“ท่านแม่เล็กข้าไม่เป็นไร”
หวงซีซวนเอ่ยเตือนมารดา พร้อมส่ายศีรษะเบา ๆ ส่งยิ้มมุมบางบอกว่าตนไม่เป็นไร
เข่อขิงจึงถอย
