“ไอ้ขวางโลก...” ผมหันไปด่ามาร์ตินที่เดินผิวปากเข้ามาอย่างอารมณ์ดี
“สวัสดีบราวนี่ไม่เจอกันนานนะ” นิวเยียร์เอ่ยทักทายบราวนี่และยัยนั่นก็ยิ้มหวานกลับไป - -*
“มึงควรทักกูก่อน...” ผมจ้องหน้านิวเยียร์พร้อมทั้งยกมือบังหน้าบราวนี่ไว้
“อะไรจะหวงขนาดนั้นวะครับเพื่อน” มาร์ตินเดินมายืนข้างผมพูดเสียงสูง
“หนวกหู...” ผมตวัดสายตาไปมองมัน
“กูแค่ทักทายเอง อีกอย่างบราวนี่ก็เพื่อนกูคนนึงมึงอย่าคิดมากดิวะ” นิวเยียร์เดินมาตบไหล่ผม
“ให้มันจริงเถอะ...” ผมตอบและจ้องหน้ามัน
หลังจากนั้นเพื่อนอีกสองคนของบราวนี่ก็มาถึงตามด้วยแม่ผมที่แวะเข้ามาดูความเรียบร้อยของพวกเรา
“ไอ้สิงห์ยังไม่มาหรอวะ” มาร์ตินถามผมขณะที่กำลังตักสปาเก็ตตี้เข้าปาก
“แล้วเห็นมั้ย? ...” ผมหันไปถามมัน มันจิ๊ปากใส่ผมก่อนจะพิมพ์ไลน์ไปหาสิงโต
ไม่นานหลังจากนั้นสิงโตและริเรียก็เดินเข้ามาถึงก่อนที่แม่ของผมจะขอตัวกลับไปทำธุระต่อ ผ่านไปสักพักฮันนี่ที่
