เมื่อหลอกล่อร่ายมนต์ตราทำให้โจวานเซหลงอยู่ในบ่วงแร้วที่เธอดักล่อเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผู้กองสาวพราวเสน่ห์มากด้วยมารยาหญิง ก็หันไปส่งยิ้มหวาน ยื่นกาแฟให้กับบอร์ดี้การ์ดคนที่เธอจำได้แม่นว่าทำหน้าที่เป็นยามเฝ้าโยงอยู่หน้าห้องประชุมเมื่อคืนที่ผ่านมา
“เอ่อ...คุณ....จะรับกาแฟสักแก้วไหมคะ ราเนียชงมาเผื่อทุกคนเลยนะคะ”
“ขอบคุณ!”
บอร์ดี้การ์ดหน้ายักษ์ไม่รู้จักคำว่ายิ้ม รับแก้วกาแฟมาจากรีจินา พร้อมกับเอ่ยขอบคุณอย่างเสียไม่ได้ จากนั้นก็ก้าวเดินหนีเร็วๆ ราวกับไม่ต้องการตกอยู่ในมนต์ตราของเธอเฉกเช่นที่โจวานเซกำลังเป็นอยู่
ส่วนบอร์ดี้การ์ดอีกสองคน พอเห็นเพื่อนร่วมอาชีพรับกาแฟแล้วเดินหนีไป ก็ไม่รอช้าต่างก็รับแก้วกาแฟหอมกรุ่นมาจากรีจินาแล้วโกยแนบเดินหนีไปจากอาณาบริเวณสนามหญ้าแทบจะทันทีเช่นเดียวกัน
“ทำไมพวกเขาถึงพากันเดินหนีราเนียล่ะคะ”
รีจินาตีหน้าใสซื่อขณะเอ่ยถาม พลางทำตาปริบๆ บีบน้ำตาให้เอ่อคลอดว
