“ทำไมล่ะคะคุณโจ ไหนๆ คุณก็จะออกไปข้างนอกแล้ว ก็ช่วยสงเคราะห์ส่งราเนียไปซุปเปอร์มาร์เก็ตหน่อยสิคะ ราเนียจะได้ประหยัดค่ารถด้วย เดี๋ยวขากลับราเนียกลับเองก็ได้ค่ะ”
รีจินาพยายามอ้อนเสียงหวาน พร้อมกันนั้นก็เอื้อมมือเล็กนุ่มนิ่มไปจับต้นแขนภายใต้สูทสีน้ำตาลเข้มไว้ ก่อนจะเขย่าเบาๆ ขอร้องความเห็นใจจากโจวานเซอีกครั้ง
“นะคะคุณโจ ให้ราเนียติดรถไปด้วยนะคะ”
โจวานเซถึงกับสะดุ้งตกใจ เมื่อมือเล็กเอื้อมมายึดต้นแขนเขาไว้ ซึ่งรีจินาไม่ได้จับไว้เฉยๆ นอกจากจะเขย่าเบาๆ แล้วยังเกาปลายนิ้วทั่วต้นแขนของเขา จนเขารู้สึกใจหวิวๆ ใบหน้าร้อนผ่าวราวกับกำลังจะจับไข้
“คือไม่ได้จริงๆ นะครับคุณราเนีย เอาไว้วันหลังนะครับ แล้วผมจะไปส่งคุณถึงซุปเปอร์มาร์เก็ตเลยครับ”
“ทำไมล่ะคะ คุณโจรังเกียจราเนียมากใช่ไหมคะ ถึงไม่ยอมให้ติดรถไปด้วย”
รีจินาย้ำถามอีกครั้งเพื่อให้ได้มาซึ่งคำตอบตามตนเองต้องการ และในตอนท้ายก็ตัดพ้อต่อว่าบอร์ดี
