“ฉันจะฆ่าคุณ!” รีจินาสบถด่าอีกครั้ง ดวงตาสีฟ้าอ่อนใสลุกโพลนไปด้วยความโกรธเคือง โกรธทั้งดอนคาร์ลที่มักเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นเสมอ และโกรธที่อีกฝ่ายรู้จุดอ่อนของเธอไปเสียทุกอย่าง จนทำให้เธอกลั้นเสียงร้องครวญครางเอาไว้ไม่อยู่ และที่สำคัญเธอโกรธตัวเองที่ดันเผลอตัวมอบกายและใจ ให้กับศัตรูที่เป็นคนลงมือฆ่าพี่ชายของเธอ ดอนคาร์ลยิ้มเยาะตรงมุมปาก ไม่ตอบโต้คำสบถด่าของหญิงงามในอ้อมแขน ริมฝีปากร้อนรุ่มและฝ่ามือใหญ่ยังคงทำหน้าที่อย่างเคร่งครัดไม่มีขาดตกบกพร่อง พร้อมกันนั้นก็เลื่อนริมฝีปากลากปลายลิ้นร้อนๆ ผ่านปทุมอิ่มตรงมายังแอ่งสะดือ อยากประทับริมฝีปากกดจูบตรงดอกไม้เบ่งบานที่อยู่ล่อตาล่อใจยิ่งนัก ซึ่งใจนั้นอยากพรมจูบลิ้มลองดูดชิมความหวานจากกลีบดอกไม้ให้ทั่วทุกซอกทุกมุม แต่ทว่าร่างกายกลับไม่เป็นใจให้ เพราะมันปวดหนึบ แข็งขึงดุนดันเสียดสีกับกางเกงจนเขาปวดร้าวไปทั่วกาย เมื่อไม่อาจสะกดกลั้นความต้องการของต