ของตัวเองที่พาดเอาไว้กับพนักโซฟาขึ้นมาสวม เดินไปแง้มประตูห้อง ชะโงกมองจนมั่นใจว่าไม่มีใครผ่านมาเห็น จากนั้นก็รีบก้าวยาวๆ เข้าไปในห้องนอนของตัวเองที่อยู่ถัดไปไม่ไกล
ในเวลาต่อมา
“คุณลุงยังไม่มาหรือคะ”
สายป่านถามป้าเนียน หลังจากชะโงกใบหน้าผ่านหน้าต่างห้องครัวมองไปยังลานจอดรถหลายครั้งด้วยจิตใจจดจ่อว่าเมื่อไรเขาจะมา แต่ก็ยังไม่เห็นลุงจอห์น
“เดี๋ยวก็มาค่ะ”
ป้าเนียนกล่าวพลางสาละวนอยู่กับการจัดสำรับอาหารชุดเล็กเอาไว้ให้ผู้เป็นนาย
“ลุงจอห์นเจ้าชู้มั้ยคะป้าเนียน”
สายป่านนึกอยากรู้ และคนที่จะให้ข้อมูลเหล่านี้ได้ดีกว่าใครก็คือป้าเนียนที่ทำงานรับใช้อยู่ในบ้านหลังนี้มาหลายปี
“ตอนที่ยังอยู่กับคุณพิมพาแม่ของคุณแอนนา คุณจอห์นก็ไม่เจ้าชู้หรอกค่ะ... แต่หลังจากหย่ากับคุณพิมพาเรื่องเจ้าชู้ก็มีบ้างประปราย แต่ก็เป็นธรรมดาของผู้ชายที่ครองตัวเป็นพ่อม่าย... แล้วพ่อม่ายทรงเครื่องที่ทั้งหล่อล่ำเร้าใจและร
