แซ่บเรื่องที่ 1 คุณหนูเอาแต่ใจ [30%]
1072 คำ
แซ่บเรื่องที่ 1 คุณหนูเอาแต่ใจ [ฟาง x น้าภาค]
ณ คฤหาสน์จันทร์เจ้า
กระจกสะท้อนร่างบอบบางของฉันที่กำลังยืนสวมเสื้อนักศึกษารัดรูปเผยให้เห็นหน้าอกหน้าใจใหญ่ขนาดคัพดีพร้อมด้วยกระโปรงทรงเองแหวกข้างอวดเรียวขายาวชวนให้น่าหลงใหล ฉันชื่อว่า ‘ฟาง’ นักศึกษามหาลัยปี 2 คณะบริหารธุรกิจ อายุ 21 ปี สูง 163 ซม. เป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้าสัวนพผู้มีอิทธิพลและยิ่งใหญ่ร่ำรวยมหาศาล ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวของท่านและด้วยเพราะพ่อไม่ค่อยอยู่บ้าน ทำให้ฉันต้องอยู่คนเดียวในบ้านหลังใหญ่โตนี้ จึงถูกตามใจในทุกๆ เรื่องไม่เว้นแม้แต่เรื่องที่ว่าฉันอยากได้ใครก็ต้องได้
ฉันสะพายกระเป๋าแบรนด์หรูลงบันไดมาถึงโต๊ะอาหารที่พ่อนั่งทานข้าวต้มในเวลาเช้า ก่อนจะเหลือบมองชายร่างสูงใหญ่แกร่งกำยำที่ยืนอยู่ด้านหลัง เขาเป็นพ่อบ้านของคฤหาสน์และเป็นคนที่พ่อไว้วางใจมากที่สุด คุณพ่อบ้านที่มีชื่อว่า ‘ภาค’ เป็นหนุ่มวัยกลางคนที่ยังคงหล่อเหลาในแบบฉบับของตัวเอง มีผิวสีแทนและใบหน้าคมคายหล่อแบบไทยๆ อายุ 45 ปี สูง 187 ซม. ฉันสบตากับเขาพลางส่งยิ้มมุมปากให้ หากแต่ว่าเขากลับก้มหน้าทำความเคารพฉันให้เกียรติที่เป็นลูกของเจ้านาย
“วันนี้ฟางขอให้คุณพ่อบ้านไปส่งที่มหาลัยนะคะคุณพ่อ”
“ทำไม?”
“ก็ไม่ทำไมค่ะ หรือพ่อต้องเรียกใช้คุณพ่อบ้านคะ” พ่อขมวดคิ้วพลางส่ายหน้าไปมา
“ไม่นะ แกว่าไงภาค”
“ถ้าเป็นคำสั่งของคุณท่าน ผมไปส่งคุณหนูก็ได้ครับ” น้ำเสียงเข้มแหบพร่าชวนน่าหลงใหลทำให้ฉันสบตากับเขาพลางกัดริมฝีปากล่างของตัวเองเพื่อยั่วยวน
“งั้นฟางไปเลยดีกว่า”
“อ้าว แล้วไม่กินข้าวก่อนเหรอลูก?”
“ไม่ค่ะ” ฉันลุกขึ้นหยิบพลางหยิบกระเป๋าสะพายข้าง “พอดีฟางอยากกินอย่างอื่นแทน”
เน้นคำว่าอยากกินอย่างอื่นใส่พ่อพลางยกมือไหว้ท่าน ก่อนจะเดินนวยนาดออกจากตัวบ้านมาถึงรถหรูจากัวร์สี่ประตูแบบกระจกฟิล์มทึบ คุณพ่อบ้านเปิดประตูให้ฉันเข้าไปนั่งด้านหลังและตัวเองก็ไปนั่งประจำตำแหน่งของตัวเอง กระทั่งรถเคลื่อนตัวออกจากคฤหาสน์ที่ใหญ่โตสมฐานะ ด้วยเพราะฉันเป็นสาวสวยวัยรุ่นสุดแซ่บการที่จะมีผู้ชายมาหมายตาก็มากอยู่นะ หากแต่ว่าฉันกลับไม่ได้คิดจะสนใจใครเลยสักนิด นอกซะจาก...
“คิดถึงฟางไหมคะ?” โน้มใบหน้ากระซิบข้างใบหูของคุณพ่อบ้านที่ไม่ตอบอะไร “แวะม่านรูด”
“ไม่ได้นะครับ”
“ทำไมคะ” เค้นเสียงแข็งราวกับไม่พอใจที่มีคนขัดคำสั่ง “คุณน้าไม่อยากเหรอคะ?”
พูดจบก็ลากไล้มือตามแผงอกแกร่งและค่อยๆ มาหยุดตรงเป้ากางเกงที่มีท่อนเอ็นยาวใหญ่สลบไสลอยู่ ฉันพรมจูบตั้งแต่แก้มสากและมาถึงลำคอที่กลิ่นน้ำหอมกระตุ้นความต้องการและอารมณ์ของฉันได้อย่างดีเยี่ยม
“ทำตามที่ฟางสั่ง”
“คุณหนูต้องไปเรียนนะครับ”
“หรือจะให้ฟางขย่มน้าภาคบนรถ” คำขู่ของฉันได้ผล คุณพ่อบ้านหรือน้าภาคก็กดไปที่หน้าจอไอแพดเพื่อหาม่านรูดสำหรับไปเสพสุขกันสองคน ฉันยิ้มอย่างพอใจก่อนจะขยับมานั่งเบาะข้างเขาจากนั้นก็โน้มใบหน้าลงจดจ่อตรงเป้ากางกาง ใช้ฟันขบตรงซิปและรูดลงมาเพื่องัดเจ้าแท่งร้อนขนาดใหญ่ 60 มม. ที่ทำให้ฉันครางกระเส่ามาแล้วไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
“คะ คุณหนูครับ ผมขับรถอยู่”
“ก็ขับไปสิ” ฉันบ่นอย่างไม่พอใจ ก่อนที่จะสาวมือชักรูดท่อนเอ็นจนน้าภาคร้องครางกระหึ่มในลำคอ “พอไปถึงม่านรูด น้าภาคจะได้เสียบฟางเลยไงคะ อื้ม!”
“อ้า...”
พูดจบฉันก็ครอบครองความยาวใหญ่ที่มีกลิ่นสาบกระตุ้นความร่านในตัวของฉัน น้าภาคร้องครางเสียวขณะที่มือก็วางบนศีรษะฉันที่กระดกขึ้นลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็คลายออกบ้วนน้ำลายลงตรงหัวปลายบานหยักดูดเม้มราวกับมันคือไอศกรีมรสโปรดที่กินเท่าไหร่ก็ไม่มีวันเบื่อ น้าภาคยังคงขับรถต่อไปเรื่อยๆ โดยมีฉันคนนี้ให้ความสุขสมจนท่อนเอ็นขยายใหญ่คับปาก เกือบจะสำลักตายอยู่แล้วเวลาได้อมทีไรก็ลืมตัวอยากจะกลืนกินให้หมดทั้งลำ
“น้าภาคขา จุ๊บ!” เรียกเขาเสียงกระเส่าพรมจูบลงไปถึงโค่นและหยุดเล่นกับพวงทั้งสองอย่างเมามันราวกับมันคือลูกอมที่แสนอร่อย “ฟางไม่ไหวแล้วค่ะ”
“ใกล้ถึงม่านรูดแล้วครับคุณหนู ใจเย็นๆ นะครับ” น้าภาคตอบฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่เต็มไปด้วยความต้องการ ยิ่งเห็นใบหน้าหล่อเหลากัดกรามจนขึ้นสันนูนด้วยแล้ว ฉันก็ขยับใบหน้ามาพรมจูบแก้มของเขาและกอดคอเขาแน่นไล่จูบเขาอย่างหื่นกระหาย
ตอนนี้ร่างกายของฉันมันร่ำร้องเรียกหาน้าภาคจะแย่อยู่แล้ว เราสองคนห่างกันมานานเกินไปแล้ว ฉันคิดถึงเขาแทบบ้า มีแต่เขาหรือเปล่า? ที่ทำเฉยชากับฉันอยู่ได้ เดี๋ยวก็รู้ว่าเขาคิดถึงฉันมากแค่ไหน ให้ดูลีลาบนเตียงก็แล้วกัน... เพราะคุณหนูอย่างฉัน อยากได้อะไรต้องได้!
“ฟางจะปรนเปรอน้าภาคให้ถึงใจเลยค่ะ”
เขาลอบกลืนน้ำลายขณะที่ฉันขยับมานั่งประจำที่ตามเดิม โดยไม่เก็บท่อนเอ็นให้ด้วยเพราะสิ่งที่ต้องการที่สุดคือเส้นทางที่กำลังจะมุ่งตรงไปยังม่านรูดที่ใกล้ที่สุด อยากจะเปิดห้องโรงแรมนะ แต่มันไม่ทันใจเท่ากับม่านรูดที่เข้าปุ๊บก็ทำได้ทันที อย่างโรงแรมก็ต้องติดต่อเคาน์เตอร์กว่าจะหาห้อง กว่าจะขึ้นไปบนห้อง อีกมากมายสำหรับฉันมันไม่ทันใจ ฉันเป็นคุณหนูที่เอาแต่ใจเก่งที่สุดและไม่ว่าต้องการหรืออยากได้อะไร มันต้องได้ให้ทันใจกว่านี้ไม่ใช่ต้องรอ
- ผู้เขียน
