"หยีครับ หยี...จะไปไหน?" โจนาสเดินเข้ามาคว้าข้อมือเรียวของแก้วเจ้าจอมไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะก้าวออกจากประตูบ้านไป
"หยีแค่จะมานั่งดูสายฝนที่ริมระเบียงค่ะ"
"อ๋อ...อย่าเดินออกไปข้างนอกล่ะ ฝนยังตกหนักอยู่"
"ไม่ใช่นางเอกละครนะคะ ไม่ทำร้ายตัวเองขนาดนั้นหรอก" คำตอบของเด็กสาวสร้างรอยยิ้มให้ปรากฏบนใบหน้าหล่อคมของโจนาสอีกครั้ง
"งั้นไปนั่งดูฝนอีกห้องหนึ่งดีกว่ามั้ยครับ ตรงนั้นมีกระจกกั้นด้วย หยีจะได้ไม่โดนละอองฝน เดี๋ยวจะไม่สบาย" ชายหนุ่มถือวิสาสะดึงมือเรียวที่เขากุมไว้อยู่ให้เดินตามตนไป
เขาพาเธอเดินตรงไปยังห้องนอนของตนเองซึ่งอยู่ห้องลึกสุดของตัวบ้าน ทว่าวิวจากหน้าต่างห้องนอนกลับเป็นไร่ชาที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา ทำให้แก้วเจ้าจอมรู้สึกตื่นเต้นดีใจ
"ว้าว นึกถึงตอนที่ไร่ชารับกับแสงอาทิตย์ตอนเช้าคงสวยน่าดูนะคะ" ใบหน้าจิ้มลิ้มฉีกยิ้มกว้างพลางกวาดสายตาไปทั่วไร่ชาซึ่งกำลังดื่มด่ำน้ำฝนที่เทกระหน่ำลงมา
