"พี่หมอคงรำคาญหยีมากใช่ไหมคะ?"
"ไม่ใช่แบบนั้นครับ"
"ใช่ค่ะ มันเป็นแบบนั้นแหละ พี่หมออยากให้หยีอยู่ห่างๆ จากชีวิตของพี่หมอ พี่หมอก็เลยไปบอกคุณพ่อว่าหยีไม่ได้บ้า คุณพ่อก็เลยบอกให้หยีเตรียมตัวกลับไปเรียนต่อ ฮือ..." น้ำตาของแก้วเจ้าจอมทำให้โจนาสรั้งเธอเข้ามาสวมกอดไว้อีกครั้ง
"บอกว่าไม่ใช่แบบนั้นก็คือไม่ใช่ไง" เขากระซิบบอกข้างใบข้างหูเล็ก
"พี่หมอ..."
"ไปรอพี่ที่ห้องนั่งเล่นก่อนนะ พี่เก็บของเข้าตู้เย็นแล้วจะตามไป" แก้วเจ้าจอมพยักหน้ารับและเดินไปยังห้องนั่งเล่นอย่างว่าง่าย
หลายนาทีต่อมาโจนาสถือแก้วกาแฟเดินเข้ามาหาหญิงสาวในห้องนั่งเล่น เขาเห็นแก้วเจ้าจอมนั่งทำหน้าบึ้งตึงอยู่ จึงเดินเข้ามาใกล้และทิ้งตัวนั่งลงข้างกายของเธอ
"ถ้าหยีเป็นของพี่หมอแล้ว พี่หมอคงไม่คิดจะทิ้งหยีไปง่ายๆ แบบนี้ใช่ไหมคะ?" คำถามตรงไปตรงมาทำให้โจนาสพูดอะไรไม่ออก เขาเงียบไปครู่ใหญ่จนแก้วเจ้าจอมต้องเป็นฝ่ายลุกขึ้นยืน
"หยีจ
