Chapter 11
1300 คำ
"หยุด อย่าแตะต้องตัวยูกิ"
ดูเหมือนทุกคนจะตกใจเสียงของผม ไอ้ต้าร์หยุดชะงักทันที ก่อนที่ทุกคนจะมองหน้าผมอย่างไม่เข้าใจ ผมไม่สนใจสายตาของใครทั้งนั้น ตอนนี้ผมจะต้องพายูกิไปที่ห้องก่อน ผมเดินเข้าไปอุ้มยูกิในท่าเจ้าสาวแล้วเดินออกมาทันที คุณรถเมล์กับคุณชารีบวิ่งตามผมไปที่ห้องทำงานทันที ผมวางยูกิไว้ที่โซฟา ก่อจะสั่งเลขาให้เอากะลามังกับผ้าขนหนูมาให้
"ของที่สั่งได้แล้วค่ะบอส"
ผมหยิบผ้าชุบน้ำบิดหมาดๆ มาเช็ดตัวให้ยัยแสบ นี่โดนไปแค่รอบเดียวเองนะโว๊ยยย บอบบางชิบหาย นี่ถ้าผมเอาวันละ5รอบนี่เดินไม่ได้เป็นอาทิตย์เลยหรือไงเนี้ย
"เอ่อ คุณเวกัสค่ะ เดี๋ยวให้ชาทำก็ได้ค่ะ รบกวนคุณเวกัสเปล่าๆ"
พี่รถเมล์มองผมกันยูกิด้วยสายตาที่เหมือนจะรู้อะไรแต่ก็ไม่กล้าจะถาม ผมไม่ปิดหรอกนะผมคนจริงเว้ย กล้าเอาก็กล้ารับ แมนๆ
"ไม่เป็นไรครับผมทำเอง"
ผมเช็ดทั่วตัวแล้วผมก็มาเช็ดที่ใบหน้าต่อ ตอนนี้เหมือนยัยแสบจะเริ่มรู้สึกตัวแล้วละ
" อื้อออออออ"
ยัยแสบขยี้ตาตื่น กระพริบตาถี่ๆ พอเห็นหน้าผมเท่านั้นแหละ ตกใจอย่างกับเห็นผี ก่อนที่เธอเหมือนจะพูดอะไรพอมองไปทางข้างหลังก็เจอผู้จัดการของเธอกับผู้ช่วย เหมือนจะชะงักไป เลยเลือกที่จะไม่พูดอะไร
"หิวน้ำไหมคะ"
ผมถามออกไป เพราะน้ำไม่ตกถึงท้องเธอเลยตั้งแต่ทำงานเกือบ2ชั่วโมง ยัยแสบพยักหน้า ผมเลยหยิบน้ำให้ดื่ม
"ไม่ไหวทำไมไม่บอกพี่หือ พี่รู้สึกไม่ดีเลยนะ" คุณรถเมล์บ่นยัยแสบแต่ก็เหมือนบ่นไงงั้นแหละ ทั้งๆที่สีหน้าแววตาเต็มไปด้วยความห่วงใย
"ยูกิไม่คิดว่าจะหนักขนาดนี้นิคะ ยูกิขอโทษค่ะที่ทำให้ทุกคนเดือดร้อนกันไปหมด ไปถ่ายกันต่อเถอะค่ะ"
ไม่สบายขนาดนี้ยังจะไปทำงานต่ออีก เห้ออ ทำไมเมียกูมันดื้ออย่างนี้วะเนี้ย
"ไม่ต้องแล้วค่ะ งานจบแล้ว กลับไปพักเถอะเดี๋ยวพี่ไปส่ง"
ยัยแสบมองหน้าผมสลับกับมองหน้าคุณรถเมล์เหมือนจะลำบากใจ เอ่อ จริงแหะยังไม่มีใครรู้เรื่องของเรานิ สงสัยผมจะเปิดตัวแรงไปหน่อย ฮ่าๆๆ
"เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะคุณเวกัส ยูกิกลับกับพี่รถเมล์ดีกว่าค่ะ"
พูดจบเธอก็พยายามพยุงตัวเองลุกขึ้น ผมเดินเข้าไปอุ้มเธอในท่าเจ้าสาวอีกรอบหนึ่ง
"พี่ไปส่งเอง ได้ไหมครับคุณรถเมล์"
คุณรถเมล์ไม่ตอบอะไร เธอมองผมกับยูกิยิ้มๆ เป็นเชิงพยักหน้าบอกว่าไปเถอะ ผมก็จัดการอุ้มยัยแสบออกไปทันที ยัยแสบก็ไม่ดื้อกับผมนะ สงสัยคงเหนื่อยมากอ่ะ
@คอนโดY
ตอนนี้ผมอยู่ห้องยัยแสบเรียบร้อย ตอนนี้กำลังอายน้ำอยู่ผมเปิดตู้เย็นดูว่ามีของสดอะไรอยู่ไหม ผมว่าจะทำข้าวต้มง่ายๆนะ ยัยแสบพึ่งจะสร่างไข้ ทานอะไรร้อนๆน่าจะเวิร์คระหว่างรอผมก็จัดการทำข้าวต้ม
"พี่เวกัสทำอะไรคะ"
ยัยแสบที่ตอนนี้ใส่ชุดนอนหมีน่ารักออกมา กำลังนั่งเช็ดผมอยู่ตรงโซฟา
"ข้าวต้มค่ะ มาทานได้แล้วกำลังร้อนๆเลย" ผมดึงเก้าอี้ออกจากโต๊ะนิดหน่อยแล้วเรียกให้ยัยแสบมานั่ง เธอก็ลุกมานั่งแต่โดยดี เธอตักข้าวต้มทานเงียบๆไม่พูดอะไร ผมนั่งตรงข้ามยัยแสบมองหน้าเธอนิ่งๆ จ้องจนเธอคงจะเริ่มอึดอัดแล้วละ
"จะมองอีกนานมั้ย ยูกิกินอะไรไม่ลงแล้ว"
ผมหัวเราะขำๆกับท่าทางงอนๆของเธอ
"โอเคๆ ไม่มองก็ได้ ไปนั่งโซฟาดีกว่า"
พูดจบผมก็ลุกออกไปนั่งดูทีวี สักพักยัยแสบก็ลงมานั่งข้างๆ
"พี่เวกัส ดึกแล้วกลับได้แล้วค่ะ"
ยัยแสบเอ่ยปากไล่ผม เน้นว่าไล่ หึ ไม่มีทาง
"ไม่ จะนอนที่นี่"
ดูเจ้าหล่อนจะตกใจไม่น้อย เธอรีบหันหน้ามาทางผม นี่ฆ่าผมได้ผมคงตายคามือแล้วละ
" กลับไปเดี๋ยวนี้"
ยัยแสบชี้นิ้วไปทางประตู ผมยืนขึ้นแล้วมองหน้าเธอนิ่ง
" ถ้าไม่ให้พี่นอนที่นี่งั้นพี่ขอเอาสัก2น้ำนะแล้วจะกลับดีๆ แต่ถ้ายอมให้นอนด้วย วันนี้พี่จะไม่ทำอะไรเรา"
ไงละข้อเสนอของผมง่ายๆ ตัดสินใจได้ไม่ยากเลย จริงๆ
"เออนอนก็นอน จิ๊ ไปอาบน้ำได้แล้ว"
นั้นไงเห็นมั้ยละ ตัดสินใจง่ายจริงๆ ผมก็ว่าง่ายๆอ่ะนะ เมียสั่งให้ไปอาบน้ำผมก็ไปอาบ ผมอาบน้ำเสร็จผมก็เดินออกมาจากห้องน้ำยัยแสบก็นอนกดโทรศัพท์อยู่บนเตียงหัวเราะคิกคัก ผมย่องเข้าไปก่อนที่จะ....
ตู้มมมมมม
"อร๊ายยยพี่เวกัสบ้า ออกไปเดี๋ยวนี้นะยูกิหนัก"
ฮ่าๆๆๆๆ ผมกระโดดไปทับด้านหลังเธอนะ ก็แหมยัยตัวดีนอนคว้ำหน้าชายกระโปรงเลิกขึ้นเห็นขาอ่อน เห็นแค่นั้นน้องชายผมมันก็ลุกชูชันขึ้นมาทันที
"โอ๊ย อย่าดิ้นๆๆ"
ผมพยายามบอกให้ยัยตัวแสบว่าอย่าดิ้นเยอะ ก้นเธอมันโดนน้อยชายผมอยู่ โอ๊ยยย กูมีอารมณ์เว้ยยยยย
"ไม่ ออกไปนะ อ๊ะ อย่าเอาเข่ามาแทงยูกิสิ" ยัยแสบเอามือล้วงมาทางด้านหลังก่อนที่จะจับอะไรสักอย่างที่เธอคิดว่ามันคือเข่าของผมแล้วตอนนี้มันกำลังแข็งตัวเต็มที่
"อ๊ะ ไม่ใช่เข่านิ"
เธอจับมันแล้วบีบๆๆ โอ๊ยยยยย ไม่ไหวแล้วโว๊ยยยยย
หมับ
ผมจับเธอพลิกหน้ามาทางผมทันที แต่ผมยังคล่อมเธออยู่
" รู้มั้ยว่าเมื่อกี้เราจับอะไร"
ยัยแสบทำหน้ามึนงงเหมือนไม่รู้อะไร โอ้ ไร้เดียงสาชะมัด นี่ผมกำลังมีอะไรกับเด็กป.6หรือไงวะเนี้ย ไม่รู้อะไรเลย เธอส่ายหัวออกมา แถมจ้องหน้าผมแบบนั้น ยิ่งปลุกอารมณ์ในตัวผมให้มันตื่น ทั้งๆที่สัญญาแล้วแท้ๆว่าจะไม่ทำ เอาวะเดี๋ยวค่อยง้อละกัน คิดอย่างนั้นผมก็จัดการซุกหน้าไปตรงซอกคอยัยตัวแสบทันที มือก็เลิกเสื้อของยัยแสบขึ้นจนตอนนี้ ผมสามารถถอดชุดนอนนั้นออกไปได้แล้วละ
" อ๊ะ พะ พี่เว กัส อู้ยย อย่ากัด"
ยัยแสบพยายามพลักหน้าผมออกจากตัวเธอ แต่เสียใจด้วยนะ เธอบีบมันจนมันตื่นแล้วละ
"อ๊ะ พะ พี่ นะ อ้าา ไหน บอกว่า อ้าาา ไม่ทำ งะ ไง อ๊ะ"
ยัยแสบพยายามจะทวงสัญญาที่ผมให้ไว้กับเธอ ผมดูดเม็ดทับทิมที่ตอนนี้มันตั้งโด่ตรงปากของผม มือผมก็บีบยอดใจกลางภูเขาที่มันตั้งชูทั้งใหญ่ ทั้งนิ่ม โอ้ ปากผมก็ทั้งดูดทั้งเลีย จนร่างบางสั่นสะท้าน ยัยแสบซี๊ดปาก ขบปากล่างอย่างเสียวซ่าน ตาก็จ้องมองมาทางผม โอ้ เซ็กซี่ชิบหายเมียกูเนี้ย ผมเงยหน้ามองร่างบางที่ตอนนี้เริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว
"ช่วยไม่ได้ เราเป็นคนปลุกอารมณ์พี่ก่อน เพราะฉะนั้น เมียจ๋าต้องรับผิดชอบอารมณ์ผัวด้วย"
- ผู้เขียน
