“ป้านกก็รู้ แต่ก็ยังจะปล่อยผมเข้าปากเสือ”
ขุนพลโอดครวญ
ฉันชนกหัวเราะรับด้วยความเอ็นดู ก่อนจะยกมือขึ้นตบบ่าชายหนุ่ม
“เอาเถอะค่ะ เดี๋ยวป้าจะไปด้วย ดีมั้ยคะ”
ขุนพลยิ้มกว้าง เขาก้มลงกอดเอวฉันชนก พิงศีรษะกับไหล่บางของเลขาเหมือนเมื่อครั้งเขาเป็นเด็ก ๆ
“ป้านกใจดีที่สุดเลยครับ”
ฉันชนกหัวเราะเบา ๆ ในขณะที่พวกพนักงานสาว ๆ ที่ได้เห็นภาพนั้น ถึงกับเพ้อตาลอยไปตาม ๆ กัน ว่าทำไมไม่เป็นพวกหล่อนที่สนิทกับขุนพลแบบนั้นบ้าง!
ชายหนุ่มเดินคู่กับฉันชนกกลับห้องทำงาน โดยไม่รู้เลยว่าทุกย่างก้าวที่เขาเดินอยู่ในบริษัท พนักงานสาวโสดและพวกผู้ถือหุ้นที่มีลูกสาวต่างก็มองเขาตาเป็นมัน
ในหัวของขุนพลมีแค่เรื่องงาน กับเรื่องหัวใจที่เขาทำให้มันบิดเบี้ยวเกินจะเยียวยาได้...
“อ้อ ป้านกส่งดอกไม้ให้ผมหรือยังครับวันนี้”
ฉันชนกถอนหายใจกับคำถามของเขา
“ส่งแล้วค่ะ แต่คุณลูกไหมปฏิเสธไม่รับเหมือนเดิม ป้าว่า... คุณพลควรถือดอกไม้
