Chapter 10 ถอดเสื้อออก
1155 คำ
“อ้อ! เพราะไอ้ดามพ์ใช่มั้ย หรือว่าเบื่อลีลาของพี่แล้ว อยากเป็นเมียไอ้ดามพ์จนตัวสั่นแล้วละสิ... ร่าน!”
เพี๊ยะ!
จากที่นอนตัวสั่นด้วยความกลัวเพราะถูกเขาบังคับ ลูกไหมก็โกรธจนสติขาด หล่อนยกมือขึ้นตบเขาจนหน้าหัน! เมื่อหันกลับมามอง ดวงตาของขุนพลก็เหมือนอยากจะฆ่าหล่อนให้ตาย จนลูกไหมกลับมากลัวเขาอีก
หล่อนร้องไห้ สะอึกสะอื้นเหมือนใจจะขาด แต่ก็พยายามจะอธิบาย
“หนูแค่จะละ ล้ม พี่ดามพ์เขาแค่ช่วย...”
ขุนพลหัวเราะหึ ๆ ในคอ ต่อให้เขาไม่พูดออกมา ลูกไหมก็รู้ว่าเขาคิดว่าหล่อนโกหก
“ช่างแม่งเธอกับไอ้ดามพ์สิ ถ้าจะเอากันก็อย่าให้รู้มาถึงหูพี่ก็พอ แล้วตอนนี้ก็เลิกเล่นตัวได้แล้ว!”
ตุบ!
สองมือที่ผลักเขาอยู่ถูกดันออกจากทรวงอกอวบอิ่มเปลือยเปล่า เขาจับขอบกางเกงของหล่อนขยุ้มไว้อย่างหมิ่นเหม่ แต่ก่อนจะดึงลง ลูกไหมก็ตะโกนสุดเสียง!
“อย่าพี่! หนูเป็นประจำเดือน!”
“...”
ขุนพลนิ่งไปเหมือนรูปปั้นเลยหลังจากที่หล่อนตะโกนออกมา ก่อนที่เขาจะดันขาหญิงสาวให้แหกออกจากกันแล้วลูบไปตรงเป้ากางเกง แต่ก็ไม่เห็นเจอผ้าอนามัยเลย
“โกหก”
“หนะ หนูใส่แบบสอด”
หญิงสาวละล่ำละลักบอกด้วยเนื้อตัวสั่นเทา เมื่อขุนพลมองสบตาแล้วไม่เจอความโกหกพกลมในแววตาแสนสวย เขาเลยยอมแพ้
“แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่แรก”
ชายหนุ่มหงุดหงิดใส่เมียสาวอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นนั่งบนโซฟาใกล้ ๆ แล้วถอนหายใจออกมา ตอนนี้เขาก็ยังไม่ได้สวมเสื้อผ้าเพราะความอบอุ่นของเตาผิงไม่ได้ทำให้เขารู้สึกหนาวอะไร แต่ไอ้ดุ้นทองคำของเขานี่แหละที่มันมีปัญหา ขนาดรู้ว่าหล่อนไม่พร้อมให้เสียบ มันก็ยังแข็งตระหง่านเป็นลำอยู่ตรงหว่างขาของเขา
ฟั่บ ฟั่บ ฟั่บ
ขุนพลชักว่า-ต่อหน้าเมียโดยไม่อาย เขามองหล่อนไปด้วย เมื่อลูกไหมลูกขึ้นจะใส่เสื้อ ชายหนุ่มก็ออกคำสั่งด้วยใบหน้าแดงก่ำเพราะความเมาและความอยากเอาเมีย
“ถอดเสื้อออก”
ลูกไหมกลืนน้ำลายลงคอด้วยความเหนียมอาย ถึงแม้จะเป็นผัวเมียกันมาสามปีแล้ว แถมครั้งแรกก็ได้เสียกันด้วยความร่านสวาทของหล่อนจนวางยาปลุกเซ็กส์เขา แต่ทุกครั้งที่เอากัน มันนัวเนียหนุบหนับกันอยู่ ไม่ใช่เขานั่งอยู่ตรงนั้น หล่อนยืนอยู่ตรงนี้ แล้วต้องถอดเสื้อให้เขาดูนมไปด้วย
แต่เพราะรักเขา หล่อนก็ข่มความอายถอดเสื้อออก
สวบ!
เสียงเสื้อหล่นลงบนพรมไม่ได้ทำให้ขุนพลสนใจได้เท่าเต้าอวบที่เขาไล้เลียอยู่ทุกวันคืน ชายหนุ่มแลบลิ้นเลียริมฝีปาก ก่อนจะกวักนิ้วเรียก
“มานี่”
หญิงสาวเดินมาหาเขา ก่อนที่ชายหนุ่มจะกดไหล่ให้หล่อนนั่งลงตรงหว่างขา แล้วขุนพลก็กดหน้าหล่อนให้ก้มลงโม้-ให้เขา โดยใช้สองเต้าถูไถแก่นแข็งไปด้วย
ลูกไหมช่วยผัวโดยไม่อิดออด หล่อนจับเต้านุ่มนิ่มขยุ้มเข้าใส่ความเป็นเขา ปากก็อ้าอมตอแกร่ง ดูดเข้าดูดออกด้วยความเสน่หาล้ำลึก
บ๊วบ! บ๊วบ! บ๊วบ!
“อา...”
ชายหนุ่มนั่งพิงพนักโซฟาด้วยความเสียวซ่านบาดใจ เมื่อลูกไหมเหลือบมองก็อดคิดไม่ได้ว่าผัวของหล่อนถ้าตัดเรื่องที่เขาไม่เต็มใจให้หล่อนอยู่ที่นี่กับเขาออกไป เขาก็หล่อเหลาและเซ็กซี่เป็นบ้าเลย
“ซี๊ดด ไหม”
ลูกไหมโม้-ให้ผัวทั้งน้ำตาเมื่อเขาครางชื่อหล่อนออกมา อย่างน้อยทุกครั้งที่เอากัน เขาก็ไม่เคยครางชื่อซาร่าหรือผู้หญิงคนไหน ไม่ว่าเขาจะมีสติหรือเมาก็เถอะ
นี่อาจเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่ยังไม่ขาด ทำให้หล่อนยังอยู่ตรงนี้...
ถึงแม้ว่าความเจ็บปวดจะกัดกินหัวใจของหล่อนจนแทบไม่เหลือชิ้นดีแล้วก็ตาม!
บ๊วบ! บ๊วบ! บ๊วบ!
“อา!!!”
พรวดด!
อึก อึก...
ลูกไหมกลืนกินน้ำคาว ๆ สีขาวขุ่นของเขาลงคอด้วยความภักดีในความรัก แม้ว่ามันจะล้นไหลออกจากปาก หล่อนก็ตามเลียตามทำความสะอาดให้จนหมดจด หญิงสาวหวังว่าเมื่อเงยหน้ามองเขา ชายหนุ่มจะจูบหล่อน หรือทำอะไรสักอย่างให้หล่อนรู้ว่าเขาพอใจในสิ่งที่หล่อนทำ นอกจากครางและน้ำแxกบ้าง
แต่เขากลับมองหล่อนด้วยสายตาว่างเปล่า
“ขอบใจ”
ขุนพลพูดเสียงเย็นชา ก่อนจะดันตัวหล่อนให้หลบ แล้วเขาก็ลุกขึ้นเดินไปทางห้องนอน โดยไม่สนใจด้วยซ้ำว่าหล่อนจะตามไปนอนในห้องกับเขาด้วยหรือเปล่า
ลูกไหมมองตามชายหนุ่มทั้งน้ำตา เมื่อเขาเดินเข้าห้องปิดประตูไปแล้ว หล่อนก็ซบหน้ากับโซฟา ร้องไห้ออกมาด้วยหัวใจที่แหลกสลายไม่เหลือชิ้นดี
วันนี้ขุนพลไม่มีเรียน เขาเลยนอนตื่นสายเท่าไหร่ก็ได้ พอตื่นมาก็มีเครื่องดื่มแก้แฮงก์วางไว้ให้ที่ข้างเตียงนอนพร้อมน้ำดื่มสะอาด เข้าห้องน้ำก็มีแปรงสีฟันที่บีบยาสีฟันไว้แล้วให้พร้อมใช้ อาบน้ำเสร็จก็มีเสื้อผ้ารวมไปถึงกางเกงในของวันนี้แขวนไว้ให้อย่างสะดวกสบาย
ชายหนุ่มผิวปาก แต่งตัวแล้วเดินออกมาจากห้องนอน ก็เห็นเมียตัวน้อยเนื้ออ่อนกำลังเตรียมอาหารให้เขาเสร็จพอดี
“พี่พล”
หล่อนยิ้มให้เขา เป็นรอยยิ้มเศร้า ๆ ที่เขาเห็นจนชินตั้งแต่มาอยู่กินด้วยกันที่นี่ มันต่างจากรอยยิ้มสดใสเหมือนโลกทั้งใบเป็นสีชมพูของหล่อนที่เมืองไทย แต่ขุนพลก็คิดว่าเป็นเพราะหล่อนไม่ชอบอากาศหนาวมั้ง เดี๋ยวกลับไทยแล้วก็ดีเองแหละ
“อาหารกำลังจะเสร็จค่ะ รอแป๊บนึงนะคะ”
ขุนพลเดินมาเมียงมองโต๊ะอาหาร เขาหยิบขนมปังแผ่นหนึ่งที่ยังไม่ได้ปิ้งหรือทำอะไรเลยเข้าปาก แล้วบอกเมียด้วยน้ำเสียงห่างเหิน
“ไหมกินไปเลย พี่จะออกไปข้างนอก”
ลูกไหมหน้าเสีย เดินมาถาม
“วันนี้ไม่มีเรียนไม่ใช่เหรอคะ พี่จะไปไหนคะ”
“ยุ่ง!”
หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวจนขุนพลเองก็รู้สึกสะดุดอะไรบางอย่างในใจ เดี๋ยวนี้ลูกไหมดูตกใจง่าย ร้องไห้ง่าย จนน่ารำคาญไปหมด
ชายหนุ่มหันหลังเดินออกจากบ้านโดยไม่พูดอะไรอีก เขารู้ว่าหลังจากเขาออกมา หล่อนร้องไห้
- ผู้เขียน
