บทที่ 05 หน้าคุ้นๆ
979 คำ
"ที่น้ำมันหวานไม่รู้ว่าเพราะร้านหรือคนซื้อกันนะครับ" ไลก้าฉีกยิ้มกว้างแล้วใช้มือดันตัวของน้ำขิงออกเพื่อให้ได้เห็นหน้าคนตัวเล็กชัดๆ ก่อนที่จะหยอดประโยคหวานหยดย้อยที่ทำเอานิชาถึงกับหน้าเหวอไปไม่เป็น
"เอ่อ…" นิชาอึกอักอย่างไม่รู้จะตอบอะไร ฉีกยิ้มแห้งๆ ให้ไลก้าเพื่อไม่เป็นการเสียมารยาทต่อหน้าเพื่อนของรุ่นพี่ที่สนิท
"ไอก้ามึงหุบปากเลยนะ" จึงเป็นน้ำขิงที่พูดช่วยชีวิตเธอไว้ ส่งสายตาขวางให้ไลก้าใช้ตัวบังคนตัวเล็กไว้
"หึ" ไลก้ากระตุกยิ้มเบาๆ เขาแค่อยากแกล้งเพื่อนตัวเล็กเท่านั้น ยิ่งได้เห็นน้ำขิงเดือดมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งชอบใจ ไม่ได้คิดจริงจังที่จะจีบนิชาเลยสักนิด
แต่กับเพื่อนคนอื่นก็ไม่แน่
"มึงไม่คิดจะแนะนำพวกกูให้น้องเลยหรือไง" เพิร์ธที่นั่งตรงข้ามคนตัวเล็กเอ่ยขึ้นต่อ สายตาของเขามองนิชาอยู่ตลอดเวลา และเป็นสายตาที่ไม่ได้มองแค่เป็นรุ่นน้องทั่วๆ ไปอย่างที่เธอมอง
"เฮ้อ…นินี่ไอเพิร์ธ ไอเวกัส ไลก้า เพื่อนสนิทที่คณะพี่" น้ำขิงกรอกตาพ้นลมหายใจยาวๆ ก่อนที่จะแนะนำเพื่อนๆ ของเขาให้น้องรู้จักอย่างไม่ค่อยเต็มใจ
"สวัสดีค่ะ" นิชายกยิ้มแล้วไหว้แบบเกร็งๆ ทุกคนในกลุ่มจึงรับไหว้เว้นแต่เวกัสที่ไม่รับไหว้แถมยังเบือนหน้าไม่ยอมมอง
"ไอเวย์น้องไหว้มึงอะ" จึงเป็นเพิร์ธที่นั่งด้านข้างสะกิดแทน เมื่อเห็นว่านิชาเอาแต่จ้องเวกัสตลอดเวลา
"อืม" เวกัสเค้นเสียงตอบรับ พยักหน้านิ่งๆ บ่งบอกว่าตัวเองรับรู้แล้ว
"อย่าไปถือสามัน มันก็เป็นแบบนี้แหละ หยิ่งกับคนไม่สนิทด้วย"
"ไม่เป็นไรค่ะ นิแค่คุ้นๆ หน้าพี่เวกัสเหมือนจะเคยเห็นที่ไหนแต่นิจำไม่ได้" ร่างเล็กจึงเอ่ยในสิ่งที่ข้องใจ ที่เธอเอาแต่จ้องเพราะรู้สึกเหมือนเคยเห็นคนตรงหน้าที่ไหนสักแห่ง แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกจึงได้แต่มองหน้าเขาอย่างค้างคาใจมานานนับนาที
"แต่ช่างเถอะค่ะ นิอาจจะจำคนผิด" นิชาจึงเลิกคิดแล้วหันมาสนใจคนอื่นแทน
"แล้วแล็ปท็อปเราเป็นยังไงบ้าง ใช้ได้ตามปกติแล้วใช่ไหม" น้ำขิงเอ่ยถาม
"ปกติแล้วค่ะ ขอบคุณพี่ขิงกับพี่ไลก้าอีกรอบนะคะ ถ้าพวกพี่มาไม่ทันนิต้องแย่แน่ๆ เลย"
"ไม่เป็นไรหรอก มีอะไรก็ทักมาหาพี่ได้ตลอด สำหรับน้องสาวคนนี้ พี่ว่างให้ตลอดอยู่แล้ว" น้ำขิงลูบหัวเล็กอย่างเอ็นดู ถึงไม่ใช่น้องแท้ๆ แต่ก็รักไม่ต่างเลยสักนิด ทั้งสองสนิทกันมาก ถึงขั้นมีอะไรนิชาก็ปรึกษาน้ำขิงทุกอย่าง
"ขอบคุณค่ะพี่ขิง เอ่อ…พี่ขิงคะ นิต้องไปแล้ว ลืมไปเลยว่าวันนี้ทิกเกอร์อยู่คอนโดคนเดียว"
"อ้าวเหรอ…งั้นฝากบอกทิกเกอร์ด้วยนะว่าพี่คิดถึง เดี๋ยวว่างๆ เข้าไปหา"
"ได้ค่ะ งั้นนิไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะพี่ๆ" ว่าแล้วคนตัวเล็กก็รีบร้อนลุกขึ้นจากที่นั่ง ทิ้งรอยยิ้มหวานให้คนทั้งโต๊ะละลายแล้วรีบเดินออกไปทันที
"ไอขิงน้องมีแฟนแล้วเหรอ" ทันทีที่นิชาเดินพ้นไป เพิร์ธก็เอ่ยถามขึ้นอย่างสนใจ
"เออ ได้ยินทิกเกอร์คนที่น้องบอกไหมล่ะ นั้นแหละแฟนน้อง"
"สัสเสียดายชิบ" เพิร์ธจึงสบถด้วยใบหน้าที่เสียดายอยู่ไม่น้อย
"ไอเพิร์ธกูบอกแล้วไงว่าน้องกูห้าม มึงไม่ฟังกูเลยเหรอ คนนี้ไม่ใช่คนที่มึงจะเล่นๆ ด้วยนะ"
"ใครบอกว่ากูจะเล่นๆ ถ้าน้องโสดกูจะจีบมาเป็นแฟนจริงๆ คนนี้กูจริงจัง"
"ห้ะ!" ทั้งโต๊ะอุทานออกมาพร้อมกัน จ้องมองเพิร์ธที่บอกเป็นตาเดียว ไม่เว้นแม้แต่เวกัสที่มองเพิร์ธอย่างไม่เชื่อในคำพูดของเขา เพราะคนอย่างเพิร์ธไม่เคยจริงจังกับใคร พวกเพื่อนๆ จึงรู้สึกแปลกใจที่อยู่ๆ เขาก็เอ่ยออกมาเสียงมั่นใจเช่นนี้
"แต่ช่างเถอะ มีแฟนแล้วกูก็ไม่อยากยุ่ง"
"ไอเxี้ย…น้องนิไปทำยังไงถึงทำให้คนอย่างมึงเปลี่ยนใจได้วะ กูแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง"
"คนอย่างกูมันทำไม"
"คนเxี้ย" เป็นเวกัสที่รีบตอบอย่างไม่ต้องคิด
"ไอสัส" เพิร์ธจึงหันไปด่าเพื่อนทันทีทันใด
"ถ้าน้องโสดแปลว่ามึงก็จะจีบน้องกู?"
"เออ"
"คนอย่างมึงเลิกเxี้ยได้เหรอ?"
"คนเราถ้าเจอคนที่ใช่ อะไรที่ไม่ดีมันก็ยอมหยุดเองแหละ" เพิร์ธพูดอย่างลอยหน้าลอยตา แต่เขาไม่รู้เลยว่ากำลังทำให้เพื่อนที่นั่งด้านข้างแทบอยากจะอ้วกกับคำพูดที่ลั่นออกมา
"ไอเพิร์ธมึงทำกูทึ่งนะ"
"มึงก็บอกเองว่าน้องมีแฟนแล้ว งั้นกูก็เxี้ยต่อ ถือว่ากูยังไม่ใช่สำหรับน้อง"
"กูโคตรชอบมึงเลยวะ แม่งชัดเจนดี" ไลก้ายกนิ้วให้รัวๆ มีแต่ไลก้าเท่านั้นแหละที่ยังชื่นชมในตัวของเพื่อนเขา ทว่าอีกสองคนที่เหลือกลับส่ายหัวด้วยความเอือม
"เออแล้วมึงล่ะไอเวย์ น้องบอกคุ้นหน้ามึง มึงเคยเจอน้องมาแล้วเหรอ" ไลก้าพูดขึ้นทำให้ทุกคนพากันเบนสายตาไปมองยังเวกัสแทน ก่อนที่เจ้าของร่างเย็นชาจะตอบออกมาอย่างไม่ต้องคิด
"ไม่เคย"
"เหรอวะ อาจจะจำผิดคนเหมือนที่น้องบอกนั้นแหละ"
- ผู้เขียน
