มาคอสเดินเร็วๆ กึ่งวิ่งตรงไปหาพี่ชาย ซึ่งกำลังนั่งทำงานอยู่กลางสนามหญ้าเขียวขจีหน้าคฤหาสน์ โดยมีนาราภัทรนั่งกอดอกตัวกลมเพราะอากาศที่ค่อนข้างหนาว แม้จะออกมารับแสงแดดอยู่หน้าบ้าน ก็ไม่อาจทำให้คลายหนาวได้
“ริคคาร์โด้”
มาคอสเรียกพี่ชายก่อนจะเดินไปถึงตัวของอีกฝ่าย พอผู้เป็นพี่เงยหน้าขึ้นมอง ก็เอ่ยพูดต่อด้วยน้ำเสียงติดเคร่งเครียด
“ผมขอคุยกับพี่สักครู่ได้ไหมครับ”
ร่างใหญ่ล่ำสันลุกขึ้นยืนเดินไปหาน้องชายที่หยุดยืนรออยู่ไม่ห่าง ซึ่งแค่เพียงเห็นกริยาและสีหน้าของมาคอส เขาก็รู้ว่าอีกฝ่ายมีเรื่องสำคัญมากที่ต้องการจะคุยด้วย
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่ามาคอส”
“ท่านบาทหลวงถูกทำร้าย อาการสาหัสครับ” มาคอสเอ่ยรายงานเสียงเครียด
ดอนริคคาร์โด้ถึงกับนิ่งเงียบไปหลายนาทีกับสิ่งที่ได้ยิน ก่อนจะเอ่ยถามออกมาได้ในที่สุด
“ฝีมือของใคร”
“ดอนจอกี้ครับ” มาคอสตอบสั้นๆ
และชื่อของมาเฟียเฒ่าที่ชอบทำตัวเป็นหมาลอบกัดอย
