นิวเยียร์ปรือดวงตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย ส่งแขนไปควานหาคนที่นอนซบและกอดกันทั้งคืนแต่ก็ไม่พบ เธอจึงเลื่อนมือไปหยิบโทรศัพท์ที่โต๊ะไม้ข้างหัวเตียง ส่งสายตาจ้องมองเวลาที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ เช้านี้เธอตื่นสายเหมือนเคย คงเป็นเพราะเมื่อคืนเอากันจนเพลีย
เธอขยับตัวนั่งที่ขอบเตียงสักพักก็เดินออกไปนอกห้องนอน แล้วพบกับอาหารมื้อเช้าที่วางอยู่บนโต๊ะอาหาร พร้อมกับกระดาษโน้ตแผ่นหนึ่ง
‘พี่ไปทำงานก่อนนะครับ ตื่นแล้วกินข้าวด้วยนะ’
“แฟนใครเนี่ย น่ารักจัง” นิวเยียร์ยกยิ้มเอ่ยพึมพำกับตัวเอง
เธอพยายามปรับตัวให้ตื่นเช้าแล้ว โดยการตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ตอนหกโมง เพื่อที่จะได้มีเวลามานั่งกินมื้อเช้าเป็นเพื่อนเขา แต่พอคืนใดที่ทั้งสองคนมีกิจกรรมเข้าจังหวะจนดึกดื่นค่อนคืน เพิร์ธก็มักจะแอบกดปิดเสียงนาฬิกาปลุก แล้วลุกไปอาบน้ำเตรียมมื้อเช้าเอาไว้ให้ก่อนไปทำงาน
เขาทำให้เธอรู้สึกโชคดีมาก แต่ก็มีต่อว่าตัวเองเหมือนกันที่กลายเป็
