เตียวหยวนหยวนหันไปสั่งหมี่หลิง อีกฝ่ายรวดเร็วดั่งใจ รีบเข้ายื้อแย่งตะกร้ากับลิ่วอี ข้าวโพดคั่วบางส่วนจึงลอยออกจากตะกร้า ยามนั้นหลายคนต่างเริ่มขยาดกลัวอาหารของเตียวหยวนหยวน ทว่าความหอม ความน่าลิ้มรสทำให้พวกเขาอดใจไม่ไหว
“มะ มันลอยมาเข้าปากข้า โอ้...สิ่งนี้เรียกว่าอันใด”
เหตุการณ์ดังกล่าวชวนให้พิศวงยิ่งนัก ซึ่งไม่ใช่แค่ริมฝีปากเดียวที่ได้ลิ้มรสอันโอชา ซึ่งนอกจากแม่นางน้อยสองคนยังมีลิ่วอี นางกำลังเคี้ยวข้าวโพดคั่วแบบหยุดไม่ได้
“คายทิ้ง ลิ่วอี...นังบ่าวชั้นต่ำ”
ไป๋สิงฝูตวาดใส่สาวใช้ของลูกสาว แต่ลิ่วอีไม่อาจกระทำได้ นางรีบกลืนน้ำลายลงคอ พร้อมมองตะกร้าที่หมี่หลิงคว้าไปถือไว้ ยามนี้ความรู้สึกในปากนางอบอวลรสชาติ เค็ม มัน ละมุนลิ้น และท้องเรียกหาสิ่งอัศจรรย์นั้นไม่หยุด
หอมมัน และมีความเค็มนิดๆ ตรงปลายลิ้น เมล็ดข้าวโพดที่ถูกนำไปคั่วจนแตกตัวกำลังล่อลวงนาง นี่คือไสยเวทย์ของนางจิ้งจอกเตียวหยว
