"บอสครับ!"
เสียงเรียกของผู้ช่วยคนสนิททำให้ณัฐวรรธณ์ที่กำลังนั่งหัวเสียอยู่ตรงโต๊ะทำงานส่วนตัวแทบจะปรับอารมณ์ไม่ทัน
"มีอะไรเหรอนาวิน?"
"คุณวีวี่ไม่ได้ไปบ้านของคุณแม่ครับ ผมไปเช็คมาตามที่บอสสั่งเรียบร้อยแล้ว"
"ดี โกหกเพราะอยากหลบหน้าฉัน เรียกร้องความสนใจเหมือนเคย ช่างเถอะเดี๋ยวก็ดีเอง ไม่ต้องไปตามแล้วยิ่งไปตามไปสนใจมากก็ยิ่งเข้าทางวีวี่"
ถอนหายใจออกมาเบาๆหลังจากที่กระหน่ำโทรหาอีกฝ่ายแต่หล่อนไม่รับโทรศัพท์ไม่พอ ยังปิดเครื่องใส่อีก จนเขาร้อนใจต้องใช้ลูกน้องไปตามสืบว่าวีธราไปบ้านแม่ของตัวเองตามที่บอกจริงๆหรือไม่ เพราะหากเธอไม่ได้ไปแล้วเขาตามไปอีกก็คงจะโป๊ะแตกเหมือนคราวก่อนๆ
"แต่ถ้าผมเป็นคุณวีวี่ก็คงจะเสียใจนะครับ ที่เจอคลิปอะไรจังๆแบบนั้น"
"เออ พูดเรื่องนี้มาก็ดี ไปจัดการแทนฉันหน่อย"
"จัดการเรื่องอะไรครับบอส?"
"มิลินทำแบบนี้กับฉันหลายครั้งแล้ว พยายามจะแสดงตัวตลอดว่าคบกับฉัน นายว่าฉันควรจะทำอย่างไรกับมิลินดี"
"ผม..ผมไม่กล้าออกความเห็นครับ"
ณัฐวรรธณ์เอามือลูบคางอย่างใช้ความคิด เขาคบกับนางแบบสาวมิลินมาเกือบหกเดือนแล้ว คนนี้คบนานที่สุด แรกๆหล่อนก็ทำตัวน่ารักน่าทะนุถนอมดี แต่พอนานวันเริ่มเข้ามาวุ่นวายกับครอบครัวของเขามากขึ้น
"พูดมาเถอะ ฉันไม่โกรธ"
"เอ่อ ก่อนอื่นบอสถามใจตัวเองก่อนเถอะครับว่ารักใคร"
นาวินพูดนิ่งๆด้วยสีหน้านิ่งๆตามสไตล์ของเขา
"รัก นายพูดเรื่องตลกอะไรนาวิน เรื่องรักมันไม่ได้อยู่ในสมองของฉันหรอก"
"บางทีผมก็งงครับว่าถ้าไม่ได้รักใครสักคนแล้วบอสจะแต่งงานทำไม สู้ใช้ชีวิตหนุ่มโสดไปวันๆโดยที่ไม่ต้องทำร้ายจิตใจใครดีกว่า"
นาวินตอบปนเหน็บแนมผู้ที่เป็นทั้งเจ้านายและเพื่อนที่คบกันมานาน
สิ่งที่ณัฐวรรธณ์ทำไม่มีตรงไหนที่เขาจะชื่นชมหรือพอจะเข้าข้างได้เลย แต่ถ้าเป็นเขาก็คงจะเลือกวีธรา เพราะวีธราเหมาะสมกับณัฐวรรธณ์มากที่สุดแล้ว
"แต่งเพื่ออะไรนายก็น่าจะรู้ดีที่สุด เอาล่ะเข้าใจแล้ว งั้นฉันจะเลือกตัดมิลินออกไปก็แล้วกัน"
"ดูบอสจะตัดอะไรต่อมิอะไรง่ายไปหมดเลยนะครับ"
"เอ้า ไอ้นี่ ก็บอกให้ฉันเลือกเอาสักคน ฉันมีเมียก็ต้องเลือกเมียป่ะวะ"
"ครับ"
นาวินทำได้เพียงรับคำสั่งพร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆ ถ้ารู้จักพอตั้งแต่แรกก็คงไม่วุ่นวายกันไปหมดเหมือนตอนนี้
ใจจริงในฐานะเป็นเพื่อนนาวินก็อยากจะพูดเตือนสติให้มากกว่านี้ แต่ตอนนี้เวลางานเขาอยู่ในสถานะขี้ข้าคนนึงเท่านั้นก็ต้องสำเหนียกตัวเองพอประมาณว่าอะไรสมควรพูดและอะไรไม่สมควรพูดกับเจ้านาย แม้ว่าบางทีอดไม่ได้จะเผลอหลุดด่าไปบ้างก็ตาม
"งั้นนายช่วยเอาเงินสดก้อนนี้ไปให้มิลินก็แล้วกัน ฉันขี้เกียจจะโอนให้เป็นหลักฐานขึ้นมาอีก คุณแม่รู้เข้าคงได้ตามมาฉีกอกเป็นรอบที่ร้อย"
ยื่นซองสีน้ำตาลที่ข้างในบรรจุเงินไว้ประมาณหนึ่งล้านบาทให้นาวิน ความจริงเขาไม่จำเป็นต้องให้ก็ได้ แต่ไม่อยากตัดใครออกไปง่ายๆโดยที่ไม่ได้ให้อะไรติดไม้ติดมือไปบ้าง วันนี้รู้สึกว่าเขาจะเสียเงินให้ผู้หญิงมากเป็นพิเศษ
"สรุปว่าบอสเลือกคุณวีวี่"
"อืม ช่วงนี้คงต้องหยุดสักพัก ให้วีวี่กลับมาเป็นปกติก่อนค่อยว่ากันอีกที"
"หยุดมีเล็กมีน้อยง่ายกว่ามั้ย.."
นาวินแอบบ่นพึมพำ แต่ทว่าเหมือนจะไปสะดุดคนหูดีเข้า
"นายว่าอะไรนะ?"
"ปละ เปล่าครับ "
"แต่ฉันได้ยินนะ เออน่า!ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันทำมันผิด ก็คนมันเมาจะให้ทำยังไง มันเมามันไม่มีสติใครชวนไปทำอะไรก็ไปหมด นายน่ะแหละที่ดูแลฉันไม่ดี"
"ผมมีหน้าที่เป็นผู้ช่วยเรื่องงานไม่ได้มีหน้าที่คอยหิ้วบอสตอนเมา ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวไปทำงานก่อนนะครับบอส"
นาวินกล่าวจบก็เดินทำหน้านิ่งไปหยิบแฟ้มเอกสารเสนอเซ็นที่วางอยู่ตรงโต๊ะวางเอกสารแล้วเดินออกไป นาวินเป็นทั้งผู้ช่วยและเพื่อนของณัฐวรรธณ์เพราะเติบโตด้วยกันมาทั้งแต่เล็กๆ
นาวินเป็นบุตรชายของผู้ช่วยพ่อของณัฐวรรธณ์อีกที พอพ่อของณัฐวรรธณ์เกษียณพ่อของนาวินก็เกษียณตาม นาวินเลยต้องมารับช่วงต่อแทนพ่อเหมือนกับณัฐวรรธณ์ที่มารับช่วงต่อแทนบิดาเหมือนกัน
"ไอ้นี่ ทำไมมันเย็นชาจังวะ บางครั้งเหมือนมันหลอกด่า"
ยกมือขึ้นเสยผมในสมองกลับมาครุ่นคิดเรื่องของวีธราต่อ ช่วงนี้วีธราดูแปลกไปมาก นิ่ง สุขุม ใจเย็น จนเขานึกหวั่นๆ แต่ก็ยังคงมั่นใจกับความหล่อและรวยมากของตัวเอง มั่นใจว่าวีธราไม่โง่ทิ้งเขาไปแน่นอน
ความหลงตัวเองและมั่นใจสูงเป็นนิสัยส่วนหนึ่งของณัฐวรรธณ์ เขาจึงชะล่าใจว่าเขาจะไม่มีวันอกหักจากผู้หญิงคนไหนในโลกอย่างแน่นอน เพราะที่ผ่านๆมาเป็นแบบนั้นมาตลอด
ณัฐวรรธณ์ยังคงเชื่อว่าผู้หญิงทุกคนในโลกเหมือนกันหมด ก็มีแต่วีธราที่แตกต่างจากคนอื่นไปบ้าง เขาเลยเลือกจะคบและแต่งงานกับเธอหาได้รู้สึกรักใคร่อะไรมากมาย เพราะตอนนั้นพ่อแม่ของเขาอยากให้เขาแต่งงานก็แค่นั้น เรื่องราวเหล่านี้วีธราไม่รู้ วีธราเข้าใจว่าที่ณัฐวรรธณ์ขอแต่งงานในตอนนั้นเป็นเพราะรักเธอจริงๆ