“อืม ค่ะ”
ยี่หวาครางแผ่ว มองใบหน้าหล่อเหลาแล้วต้องรีบก้มลงหลบสายตา เธอทำบ้าอะไรลงไป จูบนั้นเหมือนบอกหมดเลยว่าเธอต้องการอะไรที่มากกว่านั้น
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ เดี๋ยวไม่ได้กินข้าวนะ”
คิมหันต์ยิ้มให้ด้วยความเอ็นดู เธอมัวแต่หลงในรสจูบจนไม่ได้ยินเสียงกริ่งหน้าห้อง เขาต้องข่มใจไว้ก่อน เพราะต้องเดินไปรับอาหารมาให้เธอ
ยี่หวามองคนที่ผละเดินไปหน้าห้องด้วยความไม่เข้าใจ แต่เมื่อเห็นเขาถือถุงมากมายเข้ามาด้วย เธอก็ร้องอ๋อในใจ เขาคงหมายถึงกินข้าวเสร็จแล้วค่อยทำต่อสินะ
คิมหันต์จัดการเทอาหารใส่จานด้วยตัวเอง ท่าทางคล่องแคล้วทำให้ยี่หวาแอบหวั่นใจนิดหน่อย เธอทำกับข้าวไม่เป็นเลย งานบ้านก็ไม่ค่อยถนัด แบบนี้จะเอาอะไรมามัดใจเขาล่ะ
“ช่วงนี้พักอยู่ที่นี่ก่อนนะ จะได้ดูแลง่ายหน่อย ที่นี่ความปลอดภัยดีเยี่ยมไม่ต้องกลัวนักข่าวด้วย”
คิมหันต์วางจานข้าวผัดลงบนโต๊ะ จ้องมองดวงตาใสแจ๋วด้วยความเอ็นดู ใบหน้าฉายแววจริ
