“อาร์มไม่น่ารีบกลับเลย น่าจะอยู่ค้างคืนด้วยกัน ให้นอนคนเดียวกวางจะนอนหลับไหม”
กวี หรือหมอกวาง จิตแพทย์หนุ่มรูปร่างอ้อนแอ้นบอบบาง ควงแฟนหนุ่มที่ทำอาชีพเดียวกัน ออกจากทาวน์โฮมสามชั้นสมบัติตกทอดจากพ่อแม่ กวีเก็บหอมรอมริบได้เงินก้อนหนึ่ง จึงว่าจ้างบริษัทเข้ามารีโนเวทปรับปรุงบ้านทั้งหลังให้สวยทันสมัยน่าอยู่อาศัย หน้าบ้านของเขาในตอนนี้จึงระเกะระกะไปด้วยวัสดุอุปกรณ์นานาชนิดจากทีมช่าง
“พรุ่งนี้มีเวรเช้า ขี้เกียจขับรถ กลับไปนอนหอพักแพทย์ดีกว่า”
แฟนหนุ่มผลักคนรักไปติดประตูรถประกบปากจูบดูดดื่มส่งท้าย อ้อยอิ่งคลอเคลียกลีบปากกันและกันไม่มีใครอยากแยกจากกัน แต่ภาระหน้าที่ต้องมาก่อน คุณหมอหนุ่มเจ้าของรถยุโรปจึงหอมแก้มคนรักทิ้งท้าย พูดต่อน้ำเสียงมันเขี้ยว
“รอให้ออกเวรก่อนเถอะ จะกลับมาฟัดให้ลงจากเตียงไม่ไหว”
“อาร์มก็นะ บ้าจังเลย บ้าๆๆ”
หนุ่มรูปร่างอ้อนแอ้นเขินแก้มแดง เสแสร้งทุบเข้าไปที่อกคนรักหลาย
