วันเกิดครบรอบเก้าขวบของเด็กหญิงแสนดีบ้าใบ้ ในบ้านหลังใหญ่ที่มีเจ้านายและคนงานอาศัยมากกว่าสิบชีวิต ไม่มีใครเลยสักคนที่จำวันสำคัญของเด็กหญิงได้ ระยะเวลาเกือบหนึ่งปีที่นางแสนสุขเสียชีวิต เทียบเท่ากับระยะเวลาที่เด็กหญิงแสนดีปิดปากเงียบไม่ยอมพูดกับใครเลยสักคน ไม่ว่าจะคนในบ้าน ครูในโรงเรียน หรือเพื่อนร่วมชั้น ก็ไม่มีใครได้ยินเสียงของเด็กหญิง มันเหมือนกับว่าความสุขทั้งหมดในชีวิตหายไปหลังจากแม่ด่วนตายจาก
เด็กหญิงแสนดีคิดถึงแม่แสนสุขทุกลมหายใจ ไม่มีมือแม่คอยกุมเดินข้างถนนคอยเอาตัวเองเป็นเกราะกำบังไม่ให้มีภยันตราย แสนดีจำเป็นต้องเดินด้วยตัวคนเดียว วงหน้าเล็กมอมแมมไปด้วยคราบน้ำมูกน้ำตา ผมยาวเกี่ยวพันรกรุงรัง ไม่ได้มีแม่มาช่วยสระช่วยสางผมให้สะอาดเรียบร้อย สภาพแสนดีไม่ต่างไปจากเด็กเร่ร่อนข้างถนน พ่อ คุณหญิงแพร และพี่ๆ เกลียดชังเด็กหญิงแต่แรกอยู่แล้ว เฉียดมาทางเรือนคนรับใช้บังเอิญเจอแสนดี ทุกคนรุมแกล้
