ตอนที่ 2 คุณหนูก้นครัว1
1591 คำ
ไอ้ซ่องเฮงซวย!
ลงจากรถแท็กซี่ลากกระเป๋ามาถึงหน้ารั้วอัลลอยด์ขนาดใหญ่ แสนดีเตะเข้าที่บานประตูก่อนจึงกดกริ่งย้ำๆ ให้ใครสักคนออกมาเปิด ความหมายของคำว่า ซ่อง หมายถึงที่มั่วสุม ที่ชุมนุม มักจะใช้ในทางที่ไม่ดี แสนดีจึงมักจะใช้เรียกแทนคฤหาสน์ขนาดใหญ่โตมโหราฐหลังรั้วบานนี้
เพราะตั้งแต่เล็กจนโตแสนดีมักจะเห็นนักธุรกิจใหญ่ นายพล ไปจนถึงนักการเมืองเข้านออกออกในบ้านหลังนี้ เพื่อพูดคุยเรื่องผลประโยชน์และเรื่องชั่วๆ มากมาย จนหล่อนขยะแขยงทุกครั้งที่ถูกบังคับให้กลับมา
“ได้ยินแล้ว! จะกดให้กริ่งสึกเลยเหรอไง!”
คมคาย สาวรับใช้คนสนิทของคุณผู้หญิงแพรพรรณ คุณนายใหญ่ของบ้านหลังนี้เดินนวยนาดออกมาเปิดประตูด้วยตัวเอง แสนดีเห็นแล้วว่าอีกฝ่ายกำลังเดินมา แต่ไม่ชอบน้ำหน้าทั้งนายและบ่าวจึงกดย้ำอีกถึงสิบครั้ง จนรั้วเหล็กในช่องคนเดินเปิดออก หล่อนยังไม่หยุดกด มืออีกฝ่ายยื่นมาจะฟาดแสนดีไวกว่าเอามือออกทัน สาวรับใช้ของคุณหญิงแพรพรรณเสียหลักเกือบจะคว่ำหน้าลงบนพุ่มไม้
“นังคุณหนูก้นครัว! กลับมาวันแรกก็สร้างปัญหาเลยนะ! ฉันจะฟ้องคุณผู้หญิงให้เอาเรื่องแกให้หนัก อย่าหวังเลยว่าแกจะได้อยู่อย่างสงบ!”
“เรียกฉันคุณแสนดี”
ออกคำสั่งสาวรับใช้รุ่นแม่แววตาแข็งกร้าว
“เรื่องอะไรฉันจะต้องเรียกแกอย่างให้เกียรติ เป็นลูกสาวท่านทรงภพแล้วยังไง แกกับฉัน มันก็กำพืดเดียวกันนั่นแหละ เป็นแค่คนงานในบ้าน!”
“ต่างกันตรงที่ ฉันตบแกได้ แต่แกตบฉันกลับไม่ได้ยังไงล่ะ!”
คมคายยอมตะโกนเรียกคุณแสนดีลั่น เพราะมือข้างหนึ่งของแสนดียกสูงไว้รอ ไม่กล้าเสี่ยงกับผู้หญิงบ้าๆ ที่กล้าต่อกรได้แม้กระทั่งกับคุณหญิงแพรพรรณ สู้เก็บเอาความเจ็บใจในตอนนี้ไปเล่าใส่ฟืนใส่ไฟให้คุณผู้หญิงฟังจะสะใจมากกว่า ให้คุณแพรพรรณเรียกนังคุณหนูก้นครัวเข้าไปอบรมสั่งสอนพฤติกรรม ด้วยฝ่ามือข้างละเพียะสองเพียะ แทนในส่วนคมคายด้วยอีกหนึ่ง คงจะสะใจ!
แสนดีมีพฤติกรรมที่ค่อนข้างน่ากลัวหลายอย่าง เคยเอามีดวิ่งไล่ฟันคนทั้งบ้านมาแล้ว และเคยจุดไฟเผาบ้านอ้างว่าจุดเล่นๆ แต่มันลุกลามจริง โรคจิตเกินกว่าใครจะกล้าต่อกร ท่านทรงภพควบคุมพฤติกรรมลูกสาวนอกสมรสไม่ไหวขับไล่ให้ออกไปตายนอกบ้าน มีเรียกแสนดีกลับเข้ามาร่วมโต๊ะกินข้าวบ้าง แต่แสนดีไม่เคยกลับมานอนค้างคืน กระทั่งย้ายไปเรียนเมืองนอกเมืองนา
คมคายกับคนรับใช้ที่ถือหางคุณผู้หญิงหายใจหายคอโล่งหลายปี จนเริ่มจะหายใจไม่ออกอีกครั้งก็ตอนนี้ ที่ได้เห็นกับตาว่าแสนดีได้กลับมาแล้ว
คำสาปแช่งตลอดหลายปีที่ผ่านมาไม่เป็นผลเลยหรือไงนะ อุตส่าห์วอนขอต่อฟ้าทุกวันขอให้แสนดีประสบอุบัติเหตุหรือป่วยตาย อย่าได้กลับมาหลอกหลอนคนบ้านนี้อีกเลย แต่ตัวจริงของหล่อนกลับแข็งแรงเป็นบ้า!
“คุณแสนดี! คุณแสนดี! คุณแสนดี! ฉันยอมเรียกเธอว่าคุณแสนดีแล้วได้ยินชัดหรือยัง ถ้าได้ยินชัดเจนแล้วจะเข้าบ้านก็รีบเข้ามาสิยะ!”
“เดี๋ยว!”
แสนดีใช้โทนเสียงต่ำในการเรียก คมคายสะบัดหน้าเหวี่ยงกลับหลัง พบว่าแสนดีปรายสายตาต่ำลงไปยังกระเป๋าเดินทาง
ใช้งานเหมือนฉันเป็นคนรับใช้ของแกเลยนะ นังเด็กบ้า!
คมคายทำได้แค่คิดในใจ แต่ก็ยอมกลับมาลากกระเป๋านำทางผ่านสนามหญ้ากว้างขวางหน้าบ้าน ซึ่งมีคนมากกว่ายี่สิบคนช่วยกันจัดโต๊ะเก้าอี้ไว้สำหรับงานวันเกิดครบรอบปีที่ 65 ของพลเอกทรงภพ เย็นวันนี้จะมีแขกพิเศษระดับแนวหน้าในประเทศไทยมาร่วมงานหลายสิบชีวิต
ห้องนอนใหม่ของแสนดีอยู่ในคฤหาสน์ใหญ่ ไม่ใช่เรือนคนรับใช้เหมือนเมื่อก่อน กว้างขวางมีห้องน้ำในตัว หรูหราไม่สมกับฐานะคุณหนูก้นครัวของหล่อนเอาเสียเลยจนแสนดีเอียงต้นคอตัวเองเล่นไปมา ให้มีเสียงกระดูกดังกร๊อบ ขณะเดินชมรอบห้อง มาหยุดนั่งบนเตียงคิงไซซ์
“ไอเดียพ่อเหรอ เจ้านายของเธอคงไม่ใจดียกห้องใหญ่อย่างนี้ให้ฉัน”
“ไม่รู้! คุณผู้หญิงเป็นคนสั่ง แต่ไอเดียใคร ฉันจะไปรู้เหรอ!”
“บังคับให้ฉันกลับบ้านก่อนถึงงานเลี้ยงวันเกิด เพื่อจะให้ฉันจับคู่กับผู้ชายสักคนในงาน ถ้าถูกใจ ให้ฉันพาเขามามีอะไรกันในนี้ได้เลยงั้นสินะ เพราะถ้าจัดห้องให้ในเรือนคนรับใช้ คงจะกลัวผู้ชายคนนั้นรู้แล้วไม่เอาฉัน”
ตลกเป็นบ้า แสนดีหัวเราะท้องคัดท้องแข็งลงไปนอนกลิ้งบนเตียง
“ถ้าเข้าใจแล้วก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องออกคำสั่งกับแกให้เมื่อยปาก”
สตรีหมายเลขหนึ่งประจำตระกูล และในไม่ช้าจะก้าวขึ้นเป็นสตรีหมายเลขหนึ่งของประเทศไทยก้าวเข้ามาในห้องเก่าโทรมที่สุดในคฤหาสน์ แต่ในสายตาเด็กอนาถาที่เติบโตมาในก้นครัว มีแม่เป็นคนรับใช้ ที่นี่คงจะเป็นห้องนอนที่สวยที่สุดเท่าที่มันเคยใช้มือสากๆ เหม็นๆ ของมันสัมผัส
คุณหญิงแพรพรรณเข้ามาพร้อมกับสาวรับใช้ สองคนนั้นหอบหิ้วชุดออกงาน รองเท้า เครื่องประดับเก่าๆ ของพรสินี ลูกสาวคนเล็กของคุณหญิงมาด้วย เพื่อไม่ให้แสนดีใส่เสื้อผ้าเก่าๆ ออกงานให้ขายหน้าไปถึงว่าที่นายกรัฐมนตรีคนใหม่สามีของคุณหญิง
“รีบเสนอหน้ามาจังเลยนะ ขออยู่สบายๆ สักครึ่งชั่วโมงไม่ได้เหรอ”
แสนดีตบฝ่ามือแปะๆ ลงบนที่นอน จงใจตบแรงให้มีเศษฝุ่นกระจายตัวขึ้นสู่อากาศ ให้คุณหญิงแพรพรรณผู้แพ้ความสกปรกทุกชนิดอยู่ไม่ไหว อันตรธานตัวเองออกไปให้พ้นหน้าหล่อนโดยเร็ว
คมคายไวกว่าใครเพื่อน รีบแจ้นไปยืนฝั่งนายตัวเอง คงจะอดทนมาเต็มกลืนที่ต้องจำใจเรียกแสนดีว่าคุณแสนดี ให้ตายเถอะ แสนดีลืมคำว่าหนู
ถ้าสั่งคมคายให้เรียกหล่อนว่าคุณหนูแสนดี เหมือนกับที่สาวรับใช้เรียกพรสินีว่าคุณหนูพร ก็คงจะฟังรื่นหูกว่า
“คมคาย เอาของพวกนั้นโยนไปให้มัน”
“รับทราบค่ะคุณผู้หญิง”
บ่าวคู่ใจปฏิบัติตามคำสั่งเคร่งครัด รับเครื่องแต่งกายทั้งหมดจากเด็กรับใช้ขว้างไปปะทะเรือนร่างแสนดี ที่นอนกระดิกเท้ากวนโทสะคนรอบข้างอยู่บนเตียง กู่ร้องสะใจโว้ยอยู่ในใจที่ได้เอาคืนเด็กสาวรวดเร็วทันใจ
หน้าสวยของแสนดีถอดสี กำมือทั้งสองข้างไว้แน่นข่มอารมณ์โกรธ แต่จะโต้กลับอะไรได้ ในเมื่อคมคายในตอนนี้มีคุณผู้หญิงคอยปกป้อง
“ชุดออกงานของแกสำหรับคืนนี้ ใส่ให้เรียบร้อยก่อนก้าวขาออกจากห้องนี้ อย่าให้ฉันเห็น ว่าแกใส่เสื้อผ้าเก่าๆ เข้าไปในงาน ให้พ่อของแกอับอายขายหน้าแขกคนใหญ่คนโตระดับประเทศ สำเหนียกตัวเองไว้ ว่าพ่อของแกคือคนที่จะได้เป็นนายกรัฐมนตรีคนต่อไป อย่าทำให้เขาขายหน้า!”
“รองเท้าไซซ์เล็ก ของพรสินีอย่างนั้นสินะ” จับรองเท้าส้นสูงข้างที่ฟาดเข้าที่หน้ามาดูไซซ์
“สงสัยว่าคุณหนูพรคงจะลืมรสเท้าของฉันไปแล้ว ถึงจำไม่ได้ ว่าฉันใส่รองเท้าคนละไซซ์กับเธอ ว่าไปแล้วก็คิดถึง ไปทักทายดีไหมนะ”
พาเรือนร่างเพรียวบางลงจากเตียงก้าวเข้ามาหาคุณหญิงแพร ผู้มีส่วนสูงเทียบเท่าระดับต้นคอแสนดีเท่านั้น และเมื่อแสนดียังไม่ได้ถอดรองเท้าส้นสูง ขนาดตัวของหล่อนกับคุณหญิงแพรแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัดเจน นัยน์ตาของอีกฝ่ายหวาดหวั่นก้าวถอยหลังไปรวมกลุ่มกับคนรับใช้
“ไม่ได้เจอกันตั้งสามปี อยากรู้จัง ว่าจะยังจำฉันได้ขึ้นใจหรือเปล่า”
“แกอย่าคิดไปหาเรื่องลูกสาวฉันเชียวนะนังเด็กเหลือขอ! เพราะมีคนโรคจิตเที่ยววิ่งเอามีดไล่ฟันคนทั้งบ้านอย่างแก น้องพรถึงได้กลายเป็นคนขี้ตกใจ! ฉันเมตตาให้แกอยู่ที่นี่ ไม่ไล่ไปนอนกับไอ้พวกคนสวนก็ดีแค่ไหนแล้ว อย่าได้แม้แต่จะคิดจะเฉียดเข้าใกล้ลูกสาวฉัน!”
“อะไรกัน พอไม่ไปไหว้ก็จะมาด่าทีหลังได้ ว่าไม่มีมารยาท”
“ไม้แก่ดัดยากอย่างแกไม่จำเป็นต้องมีมารยาทกับพวกฉัน! ที่ฉันกับพ่อของแกเรียกแกกลับมาในวันนี้ เพื่อจะให้แกแต่งงานกับผู้ชายที่พ่อแกเลือกไว้ แกมีหน้าที่ทำตามคำสั่งอย่างเดียวเท่านั้น! มันเป็นทางเดียว ที่เด็กเหลือขออย่างแกจะตอบแทนบุญคุณพ่อแกกับฉันที่ชุบเลี้ยงแกมา!”
แผ่นภาพสีเล็กขนาดสองนิ้วปลิวสะบัดออกจากกระเป๋าเสื้อคุณหญิงแพรไปทางแสนดี ร่วงหล่นลงบนพื้นหงายภาพชายคนหนึ่ง ที่แสนดีจะต้องทำความรู้จักและแต่งงานในเร็ววัน
- ผู้เขียน
