หนึ่งชั่วโมงต่อมา บ้านจิตตานิกร , 09.45 PM
บอกแล้วว่าหนูอัยญ์ไม่ได้เป็นอะไรมาก แผลที่แขนก็แค่ถลอกนิดเดียวไม่ได้ยาวอย่างที่คิดไว้ในตอนแรก ส่วนขาก็แค่เส้นพลิก เดี๋ยวใช้น้ำแข็งประคบบ่อย ๆ นวดยาถี่ ๆ ก็หายแล้ว
"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง" ฉันยิ้มหวานให้เจ้าของเฟอร์รารี่สีแดงที่เพิ่งขับมาจอดตรงหน้าบ้านตัวเองหลังจากกลับจากโรงพยาบาล
"ถึงห้องแล้วอย่าลืมทานยาแก้ปวดแล้วก็ยาฆ่าเชื้อด้วยนะ ส่วนยานวดนี้ก็อย่าลืมเช่นกัน" ฉันกลั้นยิ้มให้กับความเป็นห่วงเกินเหตุของเฮียคฑา เฮียดีแลนด์ก็อีกรายเพิ่งจะวางสายไป นั่นก็บ่นฉันจนหูชา
"รับทราบค่ะ หนูอัยญ์เข้าบ้านก่อนนะคะ" ฉันยิ้ม ก่อนจะเปิดประตูรถเตรียมเข้าบ้าน แต่นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ให้ของขวัญวันเกิดเฮียคฑาเขาเลย
"อ้ะ! เกือบลืมไปเลย นี่ค่ะ สุขสันต์วันเกิดนะคะ" ฉันล้วงเอากล่องสีขาวขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ยื่นให้คนตรงหน้า
"ขอเปิดเลยได้ไหม" เจ้าของของขวัญชิ้นนี้ก็ใจร้อนจริง
