ใจลวงรัก : 10
1293 คำ
และตั้งแต่นั้นพี่เขาก็ตามจีบฉันมาตลอด แต่ฉันมีชายในดวงใจอยู่แล้วเลยปฏิเสธพี่เขาไป
แต่พี่ดณุเป็นคนดีมากเลยนะ แม้จะถูกฉันปฏิเสธแต่พี่เขาไม่โกรธฉันเลย แถมยังคอยให้คำปรึกษาหรือแวะเวียนมาคุยกับฉันบ่อย ๆ
"รบกวนอะไรกันคะ พี่ว่าง เดี๋ยวพี่ช่วยเฝ้าของให้"
อา... ทำยังไงดีอัยญาดา สายตาพี่ดณุกดดันมากว่าฉันต้องตอบตกลงเท่านั้น
"ถ้าพี่เขาอยากเฝ้าก็ปล่อยให้เฝ้าไป พวกเรารีบไปเรียนกันดีกว่า" รันรันเสียงแข็งพูดประโยคนี้อย่างไม่ไว้หน้ารุ่นพี่
ก็นะ ในกลุ่มฉัน รันรันเป็นเพียงคนเดียวที่เตือนว่า พี่ดณุกับพี่ไฟเพื่อนเขาเป็นตัวอันตราย ถ้าเลี่ยงได้อย่าเอาตัวเข้าไปพัวพันให้มาก
"ทำตามที่น้องรันบอกเถอะครับ" พี่ไฟพยักหน้าเห็นด้วยกับรันรัน
"ฟิลฝากของไว้ด้วยนะคะผัวพี่ไฟ เดี๋ยวฟิลลิ่งจะรีบเรียนรีบลงมาหา ม๊วฟ" ฟิลลิ่งใช้เสียงเล็กเสียงน้อย ทำตาเล็กตาหวานใส่พี่ไฟ พี่ไฟก็ดีนะที่ไม่รังเกียจเพื่อนฉันคนนี้
"งั้นหนูอัยญ์รบกวนพี่ ๆ ด้วยนะคะ"
คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง แค่ฝากของไว้กับรุ่นพี่แค่นั้นเอง
เหนื่อย!! คือความรู้สึกเดียวที่มีในตอนนี้
คลาสแรกก็เล่นสูบพลังงานฉันไปตั้งครึ่งร่างแล้ว ไม่รู้ว่าอีกสองคลาสฉันจะรอดเพื่อไปตามนัดของเฮียดีแลนด์หรือเปล่า
"เหนื่อยล่ะสิ ก็นะ หนูอัยญ์ขาดเรียนไปตั้งเกือบครึ่งเดือน" ตรีญ่าลูบแผ่นหลังปลอบฉัน "แล้วอีกสองคลาสหนูอัยญ์จะไหวมั้ยเนี่ย" รันรันมองฉันอย่างสงสาร
"ทำตัวให้ถึกเหมือนตุ๊ดนี่ค่ะ" ฟิลลิ่งให้กำลังใจฉันอีกคน
"ขอบใจนะทุกคน หนูอัยญ์ไหว" ฉันยกสองมือขึ้นฮึบเป็นกำลังใจให้ตัวเอง
"งั้นคงต้องลงไปเอาของที่ฝากไว้ได้แล้ว" รันรันรีบเดินนำพวกเราออกจากห้องเรียน ไม่รู้ป่านนี้พวกพี่ดณุจะบ่นให้พวกเราหรือยัง ก็เล่นให้พวกพี่เขานั่งเฝ้าให้ตั้งเกือบสองชั่วโมง
"ยังอยู่ซะด้วย" น้ำเสียงแบบนี้เหมือนรันรันจะแซะพวกพี่เขาอยู่นะ
"อ้าว เลิกเรียนกันแล้วเหรอ" พี่ดณุไม่ได้สนใจคำพูดเหน็บแนมของเพื่อนฉัน หรือบางทีพี่เขาอาจจะไม่ได้ยิน เลยหันมายิ้มให้แบบปกติ
"ค่ะ แล้วนี่พวกพี่ดณุไม่มีเรียนเลยเหรอคะ?" ที่ถามเพราะนี่มันผ่านมาตั้งสองชั่วโมงแล้ว "ไม่ค่ะ พี่มีเรียนแค่คลาสที่ถูกเท"
"..." ฉันพยักหน้ายิ้ม ๆ ส่งไปให้
เพราะพี่เขาอยู่ปีสุดท้ายหรือเปล่านะถึงได้ดูชิล ๆ เรื่องเรียนกันขนาดนี้
"ทุกคนเอารถมาใช่ไหม งั้นเอาของไปเก็บแล้วไปกินข้าวกัน" รันรันเอ่ยแทรกความเงียบ "เมื่อเช้าหนูอัยญ์ไม่ได้ขับรถมา" ฉันคงเป็นคนเดียวที่ไม่มีรถในตอนนี้
"เฮียดีลมาส่งเหรอ" ถามถึงผู้ชายเสียงระริกระรี้เชียวนะคุณรันรัน
"อื้อ ตอนเย็นเฮียดีลจะพาไปดูแข่งรถ"
"ที่ไหนเหรอ?" ตรีญ่ารีบถามขึ้น
"น่าจะเป็นสนามเดิมที่เฮียดีลชอบไป" ฉันตอบตรีญ่า
ตรีญ่าเคยไปดูเฮียดีลแข่งอยู่ครั้งหนึ่งตั้งแต่ที่เราเข้ามหาลัย ตอนนั้นยังไม่สนิทกับรันรันและฟิลลิ่ง
"อ้อ อืม" ตรีญ่าพยักหน้ายิ้มให้ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเล่นต่อ
"รันขอไปด้วยสิ วันนี้รันว่าง" รันรันรีบเกาะแขนฉันหนึบเลย
ขอให้เป็นที่ที่มีผู้ชายกล้ามใหญ่เพื่อนฉันคนนี้พร้อมบุกน้ำลุยไฟ เพราะเธอคลั่งผู้ชายไทยที่มีกล้ามบึกบึน แต่ไม่ถึงขั้นเล่นกล้ามเหมือนนักเพาะกล้ามอะไรพวกนี้นะ
"ได้สิ แต่หนูอัยญ์ต้องถามเฮียดีลก่อนนะเพราะเห็นบอกงานนี้มีบัตรถึงจะเข้าได้" บัตรที่ฉันว่าคือบัตรเข้างาน แถมสนามแข่งที่นี่ค่อนข้างเคร่งด้วย ถ้าวันไหนมีรอบขายบัตรเข้างานคนที่ซื้อไม่ทันก็เข้าไปดูไม่ได้
"เร็วเลยหนูอัยญ์" รันรันรีบล้วงหามือถือให้ฉันอย่างรนราน
"ตุ๊ดขอบายนะงานนี้ คืนนี้ต้องค้างเป็นเพื่อนเสด็จยาย" น้ำเสียงเศร้าสลดมากเพื่อนฟิลลิ่งของหนูอัยญ์
"ดี จะได้ไม่มีใครแย่งบัตรอันมีค่าของฉัน"
มีเหยียดยิ้มอย่างเชิด ๆ ใส่กันอีกสองคนนี้
"งั้นรอแป๊บนะ" ฉันรีบกดเข้าแอปพลิเคชันไลน์เพื่อบอกเรื่องรันรันให้เฮียดีแลนด์รู้ "น้องอัยญ์ชอบดูแข่งรถเหรอคะ?" เกือบลืมพี่ดณุไปเลย
"ไม่ถึงกับชอบค่ะ" ฉันหันไปมองพี่เขาแวบหนึ่งก่อนจะกลับมาแชทไลน์กับเฮียดีแลนด์ต่อ
"พี่ก็เคยแข่งรถมาครั้งสองครั้ง แต่แค่สนามเด็กเล่น ถ้าเกิดน้องอัยญ์อยากลองเปลี่ยนบรรยากาศมาดูสนามแข่งเล็ก ๆ บอกพี่ได้นะ"
"..." ฉันได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ให้คำเชิญชวนล่วงหน้าของพี่ดณุ ก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อเฮียดีแลนด์บอกข่าวดีมา
"รันรัน! เฮียดีลได้บัตรมาเกินใบนึงพอดี" ฉันบอกเพื่อนเสียงดีใจ
"เย้ ๆ โชคดีของรันรันแล้ว" รันรันแทบจะลุกขึ้นมาเต้นโชว์ ดีที่เธอยังมีสติพอ
"เชิญชะนีเสพผู้ให้อิ่มหนำเลยนะยะคืนนี้" ฟิลลิ่งมีเหน็บกลับ
"แน่นอนย่ะ!" นี่ก็ไม่ได้ยอมแพ้กันเล้ยยย
"หนูอัยญ์ไปกี่โมงเหรอ?" ตรีญ่าที่เงยหน้าจากมือถือหันมาถาม
"เฮียดีลจะมารับหลังเลิกเรียน แต่ยังไม่ได้บอกว่าต้องไปถึงสนามแข่งกี่โมง" ฉันไม่ได้ถามรายละเอียดอะไรเฮียดีแลนด์ไว้ด้วยสิ
"อ้อ จ้ะ" ตรีญ่ายิ้มให้ก่อนจะก้มไปสนใจมือถือในมือต่อ
"ลืมถามไปเลยว่าตรีจะไปด้วยไหม" เพราะรันรันเร่งฉันจนลืมถามเพื่อนคนนี้เลย
"ไม่ดีกว่า คืนนี้ตรีว่าจะพักเอาแรง" ฉันเห็นด้วยกับเธอ ก็เพิ่งลงเครื่องมานี่เนอะ
"งั้นเดี๋ยวหนูอัยญ์เอาของไปเก็บที่รถรันแล้วกัน เพราะตอนเลิกเรียนยังไงเราก็ต้องกลับพร้อมกัน" รันรันพูดขึ้น
ฉันพยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะยืนขึ้นเตรียมขนของฝากไปไว้ที่รถเธอ
"งั้นเดี๋ยวเราแยกเอาของไปเก็บแล้วเจอกันที่โรงอาหารเลย เคมะ?" ฟิลลิ่งเสนอ คนที่เหลือเลยพยักหน้าเห็นด้วย
หมับ...มือหนาของพี่ดณุแตะหลังมือฉันแบบเฉียด ๆ เมื่อพี่เขาคล้ายจะช่วยถือของพวกนั้น
"พวกพี่ไม่หิวข้าวกันเหรอคะ นั่งอยู่ที่นี่ตั้งสองสามชั่วโมง" รันรันรีบดึงมือฉันให้ออกห่างจากมือหนาของพี่ดณุ ก่อนจะดันตัวฉันให้ไปยืนด้านหลังเธอ
"ไอ้ไฟหิวยัง" พี่ดณุไม่ได้ตอบคำถามเพื่อนฉัน แต่เขาหันไปถามพี่ไฟที่ช่วยฟิลลิ่งถือของอยู่
"เออ ๆ รู้สึกหิวเหมือนกันว่ะ งั้นถือไปเก็บเองนะคะน้องฟิลคนสวย พี่ไฟขอไปกินข้าวก่อน"
"อ้าว ผัวพี่ไฟทำไม่ทิ้งเมียกลางทางล่ะคะ" ฟิลลิ่งโวยวายใหญ่ที่ถูกพี่ไฟโยนของสองสามถุงคืนให้เธอ
"เดี๋ยวพี่แชทหานะคะ"
- ผู้เขียน
