เปรต

1311 คำ
            “ อู้ว ซี้ด โอ้ว เสียว อ๊า ” ชายหนุ่มกัดฟันใส่ไปเต็มแรง กระแทกจนสะโพกขาวอวบแดงเถือก             “ อู้ว ทศขา เบาหน่อยสิคะ มดลูกนิคกี้จะพังหมดแล้ว ทั้งใหญ่ทั้งยาวทั้งแรง ซี้ด แรงดีจริง ๆ ”             ทศทิศหัวเราะหึ ๆ แต่ก็ไม่ยั้งแรงลงเลย เรียกเสียงร้องจากปากสวยให้ดังขึ้นผสมผสานกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อที่มันดังสนั่นเป็นจังหวะ             “ อ้า จะเสร็จแล้ว จะเสร็จแล้ว เอาแรง ๆ ผัวขา แรงอีก อ้า อ้า ”  เมื่อกี้ยังบอกให้เบามดลูกจะพังอยู่เลย ตอนนี้มาเร่งให้เร็วให้แรง ทศทิศจัดให้ สะโพกสอบซอยรัวถี่ยิบ เสียงดังสนั่นสะท้านไปทั้งบ้าน ใครจะได้ยินหรือไม่ยังไงเขาไม่สน ความสุขของเขา ความสุขของหลานสุดที่รักคุณย่า ไม่มีใครกล้าหือแน่นอน             ร่างอวบอัดร้องกรี๊ดออกมาแล้วบีบราวบันไดแน่น เขาส่งเธอไปถึงสวรรค์แล้ว ร่องสาวบีบรัดแก่นกายใหญ่ถี่ยิบ เขาผ่อนจังหวะให้ช้าลง ช้าลงจนแรงบีบรัดคลาย เขาเอื้อมมือไปบีบสองเต้าอย่างหมั่นเขี้ยวแล้วถอนแก่นกายออก จากนั้นหันไปหานีน่าที่นั่งอ้าซ่ารออยู่ เขายื่นมือให้เธอ             “ ลุก นีน่า อยากโดนเอายัง ”             นีน่าพยักหน้าแล้วรีบลุกขึ้นโดยไว เขายกสะโพกเธอขึ้นในระดับเอว นีน่าเกี่ยวขาเรียวรอบเอวสอบอย่างรู้งาน เอ็นยักษ์แทงเข้าไปในร่องเสียว นีน่าทิ้งตัวลงมาช้า ๆ แล้วขยับสะโพกขึ้นลง ทศทิศโอบอุ้มร่างเธอไว้แล้วเดินขึ้นบันไดปล่อยให้เธอควบคุมเกม ตัวเขาเองก็กระแทกสวนขึ้นไปบางครั้ง ยิ่งเพิ่มความลึกและความเสียวให้มากขึ้น หญิงสาวครวญครางด้วยความเสียวทุกครั้งที่เขาขยับตัวเดิน เพราะแท่งใหญ่ยาวนั้นมันกระแทกลึกชนมดลูกดังกึก ๆ นิคกี้เดินตามมา ทั้งหมดเคลื่อนขบวนแห่งความเสียวจากบันไดไปในห้องแทน             ขณะที่กำลังหลับสบายอยู่นั้น สีดาได้ยินเสียงแว่วเข้าโสตประสาท เป็นเสียงร้องโอดครวญราวกับใจจะขาดด้วยความเจ็บปวด ผสมผสานกับเสียงคล้ายอะไรกระทบกันเป็นระยะ คราแรกเธอก็ปล่อยผ่านไปแต่เสียงนั้นไม่ยอมหยุด สีดาเหงื่อแตกพลั่กด้วยความกลัวทั้งที่แอร์เย็นเฉียบ เสียงกรีดร้อง เสียงครางครวญ หรือว่าจะเป็นเปรต เปรตมาขอส่วนบุญ คิดได้ดังนั้นเธอก็รีบแผ่ส่วนบุญส่วนกุศลอุทิศให้ทันที              “ อิทัง สัพพะเปตานังโหนตุ สุขิตาโหนตุ สัพเพเปตา             ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จ แก่เปรตทั้งหลายทั้งปวง ขอให้เปรตทั้งหลายทั้งปวง จงมีความสุข ”             จบการอุทิศส่วนกุศลด้วยเสียงสั่นเทา เสียงครวญครางนั้นเงียบไป สีดายิ้ม ยกมือท่วมหัว             “ สาธุ พรุ่งนี้ถ้าไปติดต่อเรื่องเรียนเสร็จแล้ว จะให้ลุงชิดพาไปถวายสังฆทานอุทิศให้อีกทีหนึ่งนะจ๊ะ ”             แล้วเธอก็ล้มตัวลงนอน แต่หัวยังไม่ทันจะถึงหมอนเสียงนั้นก็ดังขึ้นอีก คราวนี้ดังชัดเจนกว่าเมื่อครู่ แล้วมีเสียงใหญ่แหบห้าวไม่ได้ศัพท์ดังมาผสมด้วย             “ ตายแล้ว มากันใหญ่เลยทีนี้ ”             สีดานั่งอยู่บนเตียง จะทำยังไงดีหนอ ถ้าเป็นแบบนี้หลับไม่ลงแน่ เธอลองตะแคงหูฟังอีกที เฮ้ย เสียงมันเหมือนลอยมาจากที่ใกล้ ๆ นี่เอง หรือว่าจะไม่ใช่เปรต อาจจะมีการทำร้ายร่างกายเกิดขึ้นในบ้านหลังนี้ก็ได้ คิดได้ดังนั้นก็ใจหายวาบ สีดาคว้าสร้อยพระที่สวมติดคอไว้ตลอดขึ้นมายกมือสาธุเรียกกำลังใจ มองหน้ามองหลังเพื่อหาอาวุธป้องกันตัว และสิ่งที่ดีที่สุดที่เธอหาได้ในตอนนี้คือโคมไฟรูปประภาคารที่หัวเตียง มันเป็นกระจกค่อนข้างหนา หากมีอะไรเธอคงจะใช้ฟาดป้องกันตัวจากภัยทั้งปวงได้             เธอนั่งนิ่ง ๆ อยู่นาน ควรจะหลบอยู่ในนี้เงียบ ๆ จะได้ปลอดภัย แต่อีกใจหนึ่งก็ฉุกคิดขึ้นได้ หากโจรมันกำลังทำร้ายคนในบ้านล่ะ ป้าแม้น แมว เหมียว ถึงจะพึ่งรู้จักกันก็เถอะ แต่คุณยายสอนอยู่เสมอว่าต้องช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ ต้องไม่เห็นแก่ตัว เธออาจจะช่วยเหลือคนเหล่านั้นให้พ้นจากอันตรายได้นะ แต่ถ้าเธอนั่งอยู่ในห้องแบบนี้ก็เป็นการเอาตัวรอดอยู่คนเดียว ขี้ขลาด เห็นแก่ตัว คุณยายจะต้องไม่ภูมิใจแน่             คิดได้ดังนั้นความกล้าก็เพิ่มขึ้นโข เธอหยิบแว่นมาสวมแล้วลุกขึ้นเดินไปค่อย ๆ เปิดประตู มือกำอาวุธจำเป็นไว้แน่น เธอสืบเท้าไปตามที่มาของเสียงอย่างแผ่วเบา ใจเต้นระรัว เสียงนั้นใกล้เข้ามา ๆ มันดังมาจากห้องด้านบนแน่ ๆ เธออยู่สุดปีกขวาของบ้าน กำลังเดินตรงไปทางปีกซ้าย และแล้วเธอก็เห็นว่าห้องสุดทางปีกซ้ายถูกเปิดไว้ ไฟสว่างจ้า เสียงดังมาจากห้องนั้นชัดเจน ใช่แน่ ๆ             ยิ่งเข้าใกล้ เสียงนั้นยิ่งชัด แน่เลย ต้องมีการทุบตีอย่างเป็นจังหวะเกิดขึ้น สลับกับเสียงร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด             …ป้าบ ป้าบ ป้าบ ป้าบ…             …อ้า อ้า ซี้ด อ้า ได้โปรด ไม่ไหวแล้ว ใจจะขาด อู้ววว…             ยิ่งมีเสียงวอนขอเท่าไร แต่ดูเหมือนผู้กระทำจะไม่ใจอ่อนเลย เสียงป้าบ ป้าบนั้นยิ่งดังขึ้นถี่ขึ้น เสียงร้องราวกับจะขาดใจนั้นก็ยิ่งดังยิ่งถี่ตามด้วย ไม่ได้แล้ว เธอขี้ขลาดต่อไปไม่ได้ ไม่เช่นนั้นต้องมีคนในบ้านเสียชีวิตเป็นแน่ สีดาตัดสินใจก้าวเข้าไปหน้าห้องเพื่อดูให้รู้แน่ว่าเกิดอะไรขึ้น             …เพล้ง…             โคมไฟ อาวุธจำเป็นตกลงจากมือ สีดาตาลุกโพลง อ้าปากหวอกับภาพที่ได้เห็นข้างหน้าอย่างตกใจสุดขีด             เธอไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เธอเห็นนั่นมันคนหรือเปรตเพราะไม่มีใครสวมผ้าผ่อน ผู้หญิงที่มีสองเต้ามหึมาคุกเข่าอยู่ในท่าหมาที่ปลายเตียง โดยมีร่างกำยำสูงใหญ่กระแทกสะโพกเข้าออกอยู่บริเวณสะโพกเธออย่างลืมตาย มีผู้หญิงอวบอัดนมใหญ่ไม่แพ้กันยืนคร่อมผู้หญิงคนนั้นแล้วแอ่นสะโพกเข้าหาใบหน้าหล่อเหลา ที่กำลังแลบลิ้นออกมาฉกเลียกลางกลีบเนื้ออย่างแข็งขันรวดเร็ว ส่วนมือเขานั้นบีบคลึงสองเต้าของหญิงคนที่เขาโลมเลียอย่างรุนแรง ผู้หญิงทั้งสองร้องครวญครางราวกับจะขาดใจ             ทั้งหมดหยุดสิ่งที่กำลังร่วมกันกระทำอยู่แล้วหันมามองเธอเช่นเดียวกัน             สีดาไม่แน่ใจกับสิ่งที่เห็น เธอเคยอ่านในหนังสือและดูหนังมาบ้าง แต่ไอ้จะให้ไปศึกษาจากหนังโป๊หรือเห็นของจริงในเรื่องพรรค์นี้เธอไม่กล้า เพราะถูกเลี้ยงมาอย่างกุลสตรีไทย ในนิยายเวลาพระเอกกับนางเอกมีอะไรกันนั้นมักจะสวยงามแสนหวานเสมอ เธอจินตนาการไม่ออกว่าแบบนี้คืออะไร ความสับสน ความตื่นเต้น ความกลัว ทำให้เธอตัดสินใจพนมมือแผ่เมตตาออกไปอีกครั้ง              “ อิทัง สัพพะเปตานังโหนตุ สุขิตาโหนตุ สัพเพเปตา             ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จ แก่เปรตทั้งหลายทั้งปวง ขอให้เปรตทั้งหลายทั้งปวง จงมีความสุข ”             ท่องเสร็จก็ยกมือขึ้นท่วมหัว หนึ่งในสองของหญิงสาวที่ยืนคร่อมส่งโหนกนูนเข้าปากชายหนุ่มส่งเสียงรับพรพร้อมพนมมือขึ้นท่วมหัวเช่นกัน             “ สาธุ ”             ชายหนุ่มหันไปหาเธอแล้วตวาด             “ เธอจะบ้าเหรอนิคกี้ สาธุทำไม เธอเป็นเปรตหรือไง ”             นิคกี้ยิ้มแหย ๆ             “ เอ้า ก็เห็นเขาแผ่ส่วนบุญให้ นิคกี้อยากได้บุญก็เลยสาธุค่ะ ”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม