ตอนที่ 37 ไม่ได้เป็นเพื่อน แต่เป็น...
เช้านั้นที่หน้าตึกบริษัทหลักทรัพย์ รถBMWสีดำของกฤชตินจอดอยู่บนถนนที่ไม่ไกลจากทางเข้าอาคารนัก แต่เป็นมุมที่พอจะสามารถมองเห็นได้ว่าใครกำลังจะเข้าออกตึกได้บ้าง เขามาดักรอพบปลายฟ้าตั้งแต่หกโมงเช้า ไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าจะเจอเธอหรือเปล่า
เพราะอาจยังพอมีความโชคดีเหลืออยู่บ้าง เมื่อแมนชั่นของปลายฟ้าอยู่ไม่ไกลจากที่ทำงานมากนักทำให้กฤชตินจอดรอดพบเธอไม่นาน เขาก็เหลือบไปเห็นปลายฟ้าที่กำลังเดินมาทิศทางตรงกันข้ามกับตรงจุดที่เขาจอดรถ
ทันทีที่เห็นปลายฟ้า ใบหน้าที่เคร่งขรึมก่อนหน้านี้กลับคลายยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะรีบเปิดประตูรถเพื่อลงไปหาเธอ
“ปลายฟ้า”
เสียงเรียกของชายหนุ่มอีกคนที่ไม่ใช่กฤชติน ทำให้ปลายฟ้าหยุดชะงักแล้วหันกลับไปมอง ในขณะที่กฤชตินกำลังจะเอ่ยปากเรียกเธอเช่นกันถึงกลับอึ้งไป
“อ้าว พี่เจมส์สวัสดีค่ะ” เธอหันไปส่งยิ้มกว้างเพื่อทักทายรุ่นพี่ในแผ
