ต่างกันที่รุ่งเช้า…เมื่อกฤชตินลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่าข้างกายของเขาว่างเปล่า เขากวาดมือลงบนที่นอนอย่างแผ่วเบา รู้สึกได้ถึงรอบยับและไออุ่นของร่างที่เคยนอนร่วมเตียงกัน แต่ทว่า…เช้านี้ เป็นเชัาที่ต่อไปจะไม่มีปลายฟ้าให้นอนกอดเหมือนทุกวันอีกแล้ว
นี่เขาทำขนาดนี้แล้ว…เธอยังไม่รู้อีกหรือว่าเขาต้องการอะไร!
ติ้ง!
เสียงข้อความจากไลน์ดังขึ้น เป็นข้อความจากปลายฟ้าส่งมา กฤชตินรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านด้วยความรู้สึกเจ็บปวด เมื่อปลายฟ้ายังคงยืนกรานคำเดิม
-ติน ปลายย้ายออกกลับไปอยู่บ้านแล้วนะ เมื่อเช้าปลายว่าจะปลุกตินมาบอก แต่พอดีเห็นตินยังไม่ตื่น ขอโทษนะที่ออกมาก่อน
-จากนี้ไปขอให้เราสองคนลืมเรื่องทั้งหมดที่เคยเกิดขึ้น และกลับมาเป็นเพื่อนที่เป็นเพื่อนกันจริง ๆ
-สัญญาได้ไหมเวลาเจอหน้ากัน ตินช่วยคุยกับปลายทักทายกันเหมือนอย่างเพื่อน ๆ คนอื่นเขาคุยกัน ปลายก็จะทำแบบนั้นเหมือนกัน ปลายว่าปลายคงทนไม่ไหวแน่ ถ้าติ
