“โอวววว...โอวววว...อาส์”
ทั้งสามคนในห้องครางพร้อม ๆ กันเสียงระงมไปทั่ว ส่วนพิไลลักษณ์ก็แอบหอบแฮ่กอยู่อีกห้องแต่หล่อนรีบเก็บเสียงไว้เพราะกลัวว่าคนที่อยู่อีกห้องจะได้ยิน หล่อนรู้สึกถึงความเปียกชื้นที่ตรงกลางหว่างขาที่มันเบียดกันชิดกันก่อนค่อย ๆ ขยับตัวและคลานเข่าออกจากห้องนั้นเมื่อเห็นว่าทั้งสามเสร็จสิ้นจากพิธีกรรมที่ว่าศักดิ์สิทธิ์หนักหนา
พิไลลักษณ์รีบออกมานั่งรอด้านนอกและทำตัวเป็นปกติทุกอย่าง หล่อนมองไปรอบ ๆ ห้องทำพิธีของพ่อปู่คล้ำ มองของขลังที่อยู่บนโต๊ะทั้งธูปเทียนก็ให้นึกอะไรบางอย่างได้ หล่อนรำพึงงึมงำกับตัวเอง
“นี่แสดงว่าที่ผ่านมา ที่เราพาเพื่อน ๆ มาที่นี่ให้พ่อปู่คล้ำทำเสน่ห์ให้แล้วพ่อปู่กับนายบิ๊กพาเพื่อนเราเยข้าไปทำพิธีในห้องมันก็...”
เป็นอย่างที่หล่อนไปแอบเห็นมา นี่มันพิธีกรรมฉวยโอกาสชัด ๆ แต่ทุกครั้งที่หล่อนพาเพื่อนมาแล้วทำพิธีเสร็จสิ้นก็ไม่เห็นว่าใครจะบ่นหรือแสดงความไม่พอใจอะ
