“คิก”
ฉันยกมือขึ้นปิดปากเมื่อเกือบหลุดหัวเราะเสียงดังออกไป (เพราะเห็นด้วยอย่างแรงงงง) แต่เสียงที่หลุดรอดไปเพียงน้อยนิด กลับทำให้ทุกคนในรถหันมามองฉันเป็นตาเดียวกันเข้าจนได้
อุตส่าห์นั่งเงียบมาตลอดทางแล้วเชียวนะ T^T
“ใครอะพี่ แฟนเหรอ”
“เพื่อนมั้ง”
ต้าร์หัวเราะกิ๊กกั๊กเมื่อฉันตีบ่ามองเขาตาวาวอย่างลืมตัว หน็อย...คนขี้แกล้ง! วันหลังแม่จะจับมัดถ่วงน้ำซะให้เข็ด!
“น้ำริน นี่บอยกับใบเตย รุ่นน้องต้าร์ตอนอยู่ ม.ต้น”
ไม่แนะนำปีหน้าซะเลยล่ะ
“สวัสดีจ้ะ”
ฉันหันไปยิ้มให้รุ่นน้องทั้งสองคนด้านหลัง และเป็นอันต้องแปลกใจอย่างหนักเมื่อสองคนนั้นทำตาโตราวกับกำลังตื่นตกใจ ก่อนที่บอยจะครางออกมา...ด้วยถ้อยคำที่เอาหัวใจฉันกระตุกวาบ...
“...พี่อายะ”
ช่วงขณะที่ราวกับสติสัมปชัญญะหลุดลอยไปในห้วงอากาศ ต้าร์ก็เหยียบเบรกอย่างกะทันหันจนคนทั้งสองด้านหลังแทบจะล้มคะมำมาข้างหน้า ความตึงเครียดในบรรยากาศบีบอัดหัวใจฉันจ
