“เรื่องหมั้น”
“เรียนจบค่อยหมั้น”
ผมยื่นคำขาด คนในห้องมองผมแทบทุกคน ยกเว้นแม่ของผม ท่านดูไม่สนใจอะไรเลยตั้งแต่ผมเดินเข้ามา
“ทางเรารอนานขนาดนั้นไม่ได้หรอก”
คนพูดมีสีหน้าเป็นกังวล ส่วนคนที่เป็นแม่ของเธอ เริ่มมีความไม่พอใจฉายออกมาทางแววตา ส่วนเฟื่องฟ้าไม่ต้องพูดถึง รายนั้นหน้าตึงอยู่ตลอด ยิ่งได้ยินคำตอบของผม ใบหน้าเธอยิ่งไม่น่ามอง
“ได้หรือเปล่าผมไม่รู้ แต่ผมสะดวกแบบนี้”
“ฟาโรห์” พ่อปรามเสียงเบา แต่ผมไม่คิดที่จะฟัง
“ผมยังไม่พร้อม ผมกับฟ้ารู้จักกันได้ไม่นาน ผมอยากรู้จักเธอมากกว่านี้ อยากรู้ทุกๆอย่าง”
“แต่เรารอนานขนาดนั้นไม่ได้ ข่าวการคบหาของทั้งสองคน ทำให้ลูกชายบ้านอื่นไม่กล้าเข้าใกล้ฟ้าเลย ฟ้าเสียโอกาสไปเยอะ น้าไม่อยากให้ฟ้าเสียโอกาสอีก”
“จะให้ผมรับผิดชอบว่างั้น?”
“ก็ต้องเป็นอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ!”
“มะ / เดี๋ยวผมคุยเองครับ”
เมื่อการพูดคุยเริ่มจะรุนแรงขึ้น พ่อก็รีบตัดจบการสนทนาของเ
