18 : 45 น.
ทั้งๆที่กลัวสถานที่แห่งนี้จับใจ แต่เพราะหนังสือที่ฉันต้องใช้ ไม่สามารถยืมออกไปด้านนอกได้ จึงรีบเร่งมือกับสิ่งที่ทำค้างอยู่ ใช้มือถือสแกนเอกสารเพื่อเก็บไว้ทำรายงาน ยิ่งบรรยากาศคล้ายคลึงคืนนั้นมากขึ้นเท่าไหร่ ความกลัวยิ่งเล่นงานหัวใจฉันมากขึ้นเท่านั้น
แก๊ก!
“อ๊ะ! อ่า! อีกนิดเดียวเอง!”
เสียงเหมือนคนเปิดประตูด้านหลังเข้ามา ฉันพับหนังสือกลับไปอย่างเสียดาย ไม่ว่าคนที่เข้ามาจะเป็นใคร ตอนนี้ฉันต้องรีบออกไปให้เร็วที่สุด
รวบหนังสือทั้งหมดไว้ในอ้อมแขน เดินอย่างรีบร้อนเพื่อนำพวกมันไปเก็บเข้าชั้น ทุกอย่างเหมือนวันนั้นจนตัวเริ่มสั่น เมื่อมาถึงชั้นที่เขาเคยดันตัวติดมัน ขาฉันก็ทรุดลงไปอย่างอ่อนแรง
“ฮึก! ฮือ! ไอ้บ้า!”
ฉันยกเข่าขึ้นมากอดไว้ ไม่สนใจหนังสือที่ร่วงกระจายอยู่เต็มพื้น ปล่อยเสียงสะอื้นออกไปเบาๆ ทั้งที่หวาดกลัวเขา แต่กลับมีแต่ภาพของเขาอยู่ในหัวเต็มไปหมด ทั้งใบหน้า ทั้งมุมปาก
