MICHAEL CLUB
"พักนี้คออ่อนนะเรา" โบ้เอ่ยกับเพื่อนสาวเมื่อเห็นว่าฮันนี่คอเริ่มพับ นั่งไม่ค่อยจะนิ่ง
สภาพเป็นแบบนี้ก็เห็นว่าถูกแล้วแหละ เพราะตั้งแต่เข้ามา ฮันนี่ก็กระดกไม่ขาดปาก แตกต่างจากชายหนุ่มอีกคนที่สภาพยังคงเป๊ะปัง เหล้าไม่สามารถทำปฏิกิริยาต่อเขาได้เลย
"นี่ๆ ดื่มเยอะไปปะ"
"กินๆ ไปเถอะน่า มื้อนี้มีคนจ่าย ใช่ไหมคะดาร์ลิ่ง" ฮันนี่บิดยิ้มขณะวางใบหน้าซบลงบนท่อนแขนแกร่ง
มาเฟียหนุ่มเพียงแต่ปรายตามอง ไม่ตอบโต้สิ่งใดกลับมาเป็นคำตอบได้ว่าเรื่องค่าใช้จ่ายวันนี้ไม่มีปัญหาแน่นอน
"นายครับ" อาชาโผล่เข้ามาจากทางด้านหลัง แว๊บนึงที่เหลือบตามองผู้หญิงของนาย จากนั้นก็กระซิบกระซาบลงไป
ฮันนี่ไม่ได้ยินว่าอาชากระซิบอะไรลงไป ได้ยินเพียงคำตอบจากริมฝีปากหยักได้รูปที่เอื้อนเอ่ยออกมา
"ช่างหัวมัน เงินแค่ไม่กี่บาท กูไม่แคร์!" อาชาพยักหน้าลงเบาๆ จากนั้นก็หมุนตัวกลับออกไปตามเดิม
"บ้านคุณคงรวยมากเลยสินะ" ฮัน
