ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง~
เสียงสัญญาณจากประตูหน้าห้องส่งผลให้เจ้าของท่อนแขนแกร่งที่ตระกองกอดร่างบอบบางบนเตียงขยับตัวอย่างเชื่องช้า
มาเฟียหนุ่มลืมตามอง มีรอยยิ้มพึงพอใจผุดขึ้นบนมุมปากเมื่อเห็นว่าอีกคนหลับปุ๋ยในอ้อมกอดของเขาตลอดคืน
"ฉิบหาย" ออสตินลดสายตาลงมองช่วงล่างของตัวเองที่เริ่มขยายในยามที่เห็นก้อนเนื้อกลมๆ สีขาวผุดออกมาท้าทายสายตา
แค่กลิ่นหอมบนตัวเธอก็ทำเขาแทบบ้า ถ้าไม่สำเหนียกได้ว่ารีดน้ำจนหมดตัวไปแล้วคงได้บริหารเอวอีกสักรอบสองรอบแน่นอน
"นี่กูจะเอะอะแข็ง เอะอะแข็งแบบนี้จริงๆ เหรอวะ" เสียงพึมพำส่งผลให้คนในอ้อมกอดของเขาเริ่มขยับตัว ไม่นานฮันนี่ก็ลืมตาขึ้นมาประสานสายตากับเขาที่กำลังมองเธอ
"คุณ มองไรอ่ะ"
"เปล่า นอนต่อเถอะ ฉันจะลุกไปเข้าห้องน้ำหน่อย" อย่านะเว้ย ขออย่าให้ฮันนี่ได้ยินเสียงสัญญาณหน้าห้องเมื่อสักครู่นั้นเลย
"อาชายังไม่มาเหรอ?"
นั่นไง เธออาจจะไม่ได้ยินเสียงจากหน้าป
