เพนต์เฮาส์ของออสติน
"มึงกลับไปเช็กให้เรียบร้อยว่ามันร่วมมือกับใคร ถ้ารู้ตัวก็รีบส่งข่าวมา"
"ครับนาย" อาชาโค้งศีรษะลงเล็กน้อย เปิดทางให้ผู้เป็นนายอุ้มผู้หญิงของเขาเข้าห้องก่อนที่เขาจะทำหน้าที่ดันประตูให้ปิดลงขณะเก็บของที่หล่นตามพื้นตามหลังผู้เป็นนายเข้าไปในห้อง
"ร้อนไปหมดแล้ว"
"เลิกดิ้นสิฮันนี่"
"มันร้อน ติน~ ช่วยหน่อย" ดวงตากลมใสแป๋วมองเสี้ยวใบหน้าหล่อเหลาตาละห้อย ชื่อเล่นของเขาที่หลุดออกมาจากปากเอิบอิ่มทำมาเฟียหนุ่มเผลอชะงักไปเช่นกัน
แต่ยิ่งเห็นแบบนี้ใช่ว่าจะเกิดอารมณ์ มันยิ่งทำให้เขานึกโกรธต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดไปมากกว่าเดิม
"ติน~ ออสติน"
"เงียบ!" มาเฟียหนุ่มมองตาดุขณะเกี่ยวรองเท้าส้นสูงออกจากเท้าของคนตัวเล็กแล้วเหวี่ยงมันไปกองรวมกัน อาชายกยิ้มขณะมองภาพนั้นไม่วางตา
แน่นอนว่าเจ้านายของเขาไม่เคยถอดรองเท้าให้ใคร!
"ฉันร้อน ช่วยฉันเถอะนะ"
"เคยบอกแล้วใช่ไหมว่าให้เลิกทำงานโง่ๆ
